اثربخشي توان‌بخشي شناختي رايانه‌يار بر نيمرخ عصب‌شناختي دانش‌آموزان تيزهوش

مقدمه: هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي توان ‌بخشي شناختي رايانه ‌يار بر نيمرخ عصب ‌شناختي دانش ‌آموزان تيزهوش مدارس ويژه تيزهوشان شهرستان سنندج بود. روش كار: اين پژوهش كاربردي، روش گردآوري اطلاعات ميداني و روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع شبه‌ آزمايشي بود. جامعه آماري شامل كليه دانش ‌آموزان بازه سني 10 تا 12 سال در مدارس پسرانه ويژه تيزهوش شهرستان سنندج در سال تحصيلي 1399-1398 به تعداد 112 نفر بودند، كه به صورت در دسترس تعداد 18 نفر (9 نفر در گروه آزمايش و 9 نفر در گروه كنترل) به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نرم ‌افزار توان‌ بخشي شناختي Captain’s Log (نسخه 2014) و پرسشنامه استاندارد نيمرخ عصب ‌روان شناختي Kanzer’s (2004) بود. روايي  اين پرسشنامه ‌ها توسط متخصصان مورد تأييد قرار گرفت، پايايي از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (0.81) محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل داده ‌ها نيز در بخش توصيفي (محاسبه ميانگين و انحراف استاندارد) و استنباطي (آزمون كولموگروف_اسميرنوف و كوواريانس تك ‌متغيري (آنكوا) همراه با مفروضه ‌هاي كاربس (شيوه رگرسيون و لوين) با استفاده از نرم‌افزارهايSPSS-26  استفاده شد. يافته‎ها: توان ‌بخشي شناختي رايانه‌ يار، بر نيمرخ عصب ‌شناختي دانش ‌آموزان تيزهوش مدارس ويژه تيزهوش شهرستان سنندج تاثير دارد. نتيجه ‌گيري: نتايج نشان داد كه توان‌ بخشي شناختي رايانه ‌يار، بر نيمرخ عصب ‌شناختي دانش ‌آموزان تيزهوش مدارس ويژه تيزهوش شهرستان سنندج تاثير دارد. همچنين نتايج نشان داد كه توان ‌بخشي شناختي رايانه ‌يار باعث افزايش حافظه فعال، عملكرد حسي، عملكرد زباني، كاركرد اجرايي و سرعت پردازش شده است.