طراحي و اعتباريابي الگوي آموزشي پيشگيري از انتقال بين نسلي طلاق و بررسي اثر بخشي آن بر دلزدگي و انتظارات زناشويي

هدف: هر يك از والدين نقش حياتي در زندگي فرزندان ايفا مي‌كنند و  انتقال بين نسلي طلاق نشان مي‌دهد، فرزنداني كه طلاق والدين خود را تجربه مي‌كنند بيشتر در معرض آسيب‌هاي زناشويي هستند. هدف پژوهش حاضر طراحي و اعتبار يابي الگوي آموزشي پيشگيري از انتقال بين نسلي طلاق و بررسي اثر بخشي آن بر دلزدگي و انتظارات زناشويي بود. روش: پژوهش حاضر با روش تحقيق آميخته از نوع اكتشافي انجام شد. در بخش كيفي پژوهش از روش نظريه داده بنياد كلاسيك و در روش كمي از روش شبه آزمايشي گروه آزمايش _ گروه كنترل با طرح پيش آزمون _ پس آزمون و پيگيري استفاده گرديد. مشاركت كنندگان پژوهش در بخش كيفي شامل مصاحبه  با 26 نفر از زوجين با خانواده اصلي تك سرپرست ناشي از طلاق بودند كه به صورت هدفمند تا اشباع داده‌ها انتخاب شدند و نمونه پژوهش در بخش كمي 32 نفر از زوجين با خانواده اصلي تك سرپرست ناشي از طلاق بودند كه با روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دوگروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. بخش كيفي پژوهش با مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شد و ابزار پژوهش در بخش كمي شامل پرسشنامه‌هاي  انتظارات زناشويي اميدوار و دلزدگي زناشويي  پاينز بودند. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها: از مجموع يافته‌هاي بخش كيفي پنج مقوله اصلي كه بيانگر آسيب‌هاي زناشويي فرزندان تك سرپرست ناشي از طلاق بودند استخراج و بر مبني آنها و نظر متخصصان الگوي آموزشي پيشگيري از انتقال بين نسلي طلاق در فرزندان تك سرپرست ناشي از  طلاق  طراحي شد. تحليل داده‌ها نيز نشان دهنده اثر بخشي الگوي آموزشي پيشگيري از انتقال بين نسلي طلاق بر دلزدگي و انتظارات زناشويي بود (p 0/01). نتيجه‌گيري بر اساس نتيجه پژوهش حاضر، مي‌توان از الگوي آموزشي ارائه شده در راستاي پيشگيري از انتقال بين نسلي طلاق، و تداوم زندگي زناشويي فرزندان طلاق استفاده كرد.