بررسي اثربخشي مداخله مواجهه درماني روايتي بر بهبود كيفيت زندگي و تنظيم هيجان زنان مطلقه شهر زرين‌شهر

هدف: امروزه با توجه به رشد روزافزون طلاق و پيامدهاي آن در جامعه، بررسي آن در ابعاد مختلف حائز اهميت است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مواجهه درماني روايتي بر بهبود كيفيت زندگي و تنظيم هيجان زنان مطلقه انجام گرفت. روش پژوهش: اين مطالعه يك پژوهش نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري مطالعه حاضر را كليه زنان مطلقه كميته امداد شهر زرين‌شهر تشكيل دادند. تعداد 30 نفر از اين زنان تحت پوشش كميته امداد امام خميني (ره) به روش نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون از پرسشنامه ‌كيفيت‌ زندگي گروهي از كارشناسان ‌سازمان‌ بهداشت ‌جهاني (1996) و پرسشنامه نظم‌جويي هيجان گروس و همكاران (2003) استفاده شد. گروه آزمايش به مدت 7 جلسه و هر جلسه 90 دقيقه به صورت گروهي درمان مواجهه‌درماني‌روايتي (NET) را دريافت كردند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره (آانكوا) و به وسيله نرم‌افزار‌SPSS23 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان ‌داد كه بعد از كنترل اثرات پيش‌آزمون، تفاوت معناداري بين نمرات پس‌آزمون دو گروه در ابعاد سلامت جسماني (p 0/001, F=369/965)، سلامت رواني (p 0/000, F=75/457)، سلامت اجتماعي (52/905=F؛ 0/003 P) و سلامت ‌محيط (320/321=F؛ 001 P) و ابعاد ارزيابي مجددشناختي (p 0/001, F=260/901) و فرونشاني (p 0/005, F=1/359) وجود دارد. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه مواجهه درماني روايتي مي‌تواند برنامه درماني مناسبي براي بهبود كيفيت زندگي و مشكلات هيجاني زنان مطلقه باشد.