نقش ديپلماسي ورزشي در ارتقاي تعاملات بين‌المللي(نظريه داده بنياد)

هدف اين پژوهش ارائه چارچوبي براي تحليل نقش ديپلماسي ورزشي در ارتقاي تعاملات بين‌المللي بود. روش پژوهش از نوع كيفي با رويكرد تحليل سيستماتيك مي‌باشد. جامعه آماري شامل مديران حال حاضر و سابق كميته ملي المپيك و فدراسيون‌هاي ورزشي و ادارات ورزش و جوانان، اساتيد علوم سياسي و روابط بين‌الملل و اساتيد مديريت ورزشي و جامعه اطلاعاتي بودند. از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند نظري و تكنيك گلوله برفي براي انتخاب اعضاي شركت‌كننده در تحقيق استفاده شد (16 نفر). ابزارهاي پژوهش شامل مطالعه كتابخانه‌اي نظام‌مند و مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. روايي ابزار با استفاده از روش‌هاي روايي-سنجي كيفي مطلوب ارزيابي شد (روايي محتوايي، ضريب كاپا). از روش كدگذاري باز، محوري و انتخابي براي تحليل يافته‌ها استفاده گرديد. چارچوب تحليلي ارائه شده شامل شش منظر اصلي شرايط علي، پديده محوري، شرايط زمينه‌اي، عوامل مداخله-گر، راهبردها و پيامدها بود. درنهايت پيوند بين اين مقوله‌ها در قالب مدل پارادايمي پژوهش تعيين گرديد و نظريه نهايي شكل گرفت. از اين‌رو، با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه، ديپلماسي ورزشي در جهان امروز، از جمله ابزارهاي مهمي است كه دولت‌ها براي رسيدن به اهداف خود از آن بهره‌برداري مي‌كنند. در خصوص وضعيت ديپلماسي ورزشي كشور، اگرچه تا حدودي شاهد روند رو به رشدي هستيم ولي همچنان با فقدان فرايندي نظام‌مند و سازمان‌يافته مواجه هستيم. بنابراين، سازمان‌هاي متولي ورزش كشور نيازمند اتخاذ تدابير لازم هستند تا از طريق توسعه ديپلماسي ورزشي، بهبود روابط صلح‌آميز با كشورهاي ديگر در سطح منطقه، قاره و جهان حاصل شده و اين امر باعث ارتقاي تعاملات بين‌المللي شود.