بررسي تغييرات ساختار اكولوژيك چهار تپه در سنندج به كمك روش شيء‌گرا و شاخص‌هاي پيوستگي و پيچيدگي

زمينه وهدف: تپه‌ها به عنوان يكي از اجزاي اصلي ساختار اكولوژيكي در يك شهر تپه ماهوري, متاثر از كنش‌هاي انساني و موثر بر آن‌ها هستند. رهيافت اكولوژي سيماي سرزمين با هدف بررسي اكوسيستم‌هاي متنوع در مقياس‌هاي مختلف، سعي در برقراري تعادل بين كنش‌هاي انسان و فرايند‌هاي طبيعي دارد. دراين مطالعه تغييرات ساختار اكولوژيكي چهار تپه مهم در سنندج (توس‌نوذر، نيشتمان، ملت و ديدگاه) با استفاده از تصاوير گوگل‌ارث و دوشاخص اكولوژيك در بازه 16 ساله (2020-2004) بررسي شدند. روش بررسي: ساختار اكولوژيكي اين تپه‌ها به روش شي‌گرا در شش دسته طبقه‌بندي و تغييرات آن‌ها بررسي شد. همچنين با استفاده از نرم‌افزار FRAGSTATS4,2وضعيت دو شاخص اكولوژيكي FRAC و CONTIGH در تپه‌ها تا مورخ 1399/6/20 محاسبه و بررسي شد. يافته‌ها: عناصر انسان ساز دركل تپه‌ها مخصوصا در تپه نيشتمان افزايش (19 درصد) داشته‌اند. همچنين پوشش مراتع مخصوصا در تپه‌هاي توس‌نوذر و ديدگاه كاهش يافته است (32 درصد). ميزان پيچيدگي لكه‌هاي منظر در همه تپه‌ها به‌جز توس‌نوذر افزايش و بازهم پيوستگي درهمه تپه‌ها به‌جز توس نوذر كاهش يافته است. بحث و نتيجه‌گيري: حذف مراتع و گونه‌هاي بوته‌اي، افزايش آتش‌سوزي و خشكسالي‌هاي اخير و همچنين افزايش مداخلات انساني مانند ساخت و ساز و معابر ماشين‌رو, انسجام و جريان‌هاي اكولوژيك اين تپه‌ها را با تهديد جدي مواجه ساخته است. ساده‌تر شدن درعين همگني اجزاي منظر در تپه توس نوذر بيانگر فاصله اجزاي منظر از حالت طبيعي خود دارد. علاوه بر آن، كاهش پيوستگي در سه تپه ملت، ديدگاه و نيشتمان بيانگر افزايش تكه تكه شدگي و انقطاع در مناظر طبيعي اين تپه‌ها است.