تعيين الگوي بهينه كشت محصولات كشاورزي شهرستان جيرفت با رويكرد كاهش آلودگي و ميزان مصرف آب

زمينه و هدف: اصلاح نظام توليد در بخش كشاورزي مستلزم تعريف و پياده سازي الگويي براي كشت محصولات، برمبناي سياست هاي كلان كشور، ساختار بازار، دانش كشاورزان و پتانسيل هاي منطقه اي و اقليمي در راستاي حفظ محيط زيست، كاهش مصرف آب و دستيابي به مزيت هاي اقتصادي پايدار است. هدف از مطالعه حاضر كاربرد مدل برنامه ريزي فازي خاكستري با رويكرد زيست محيطي و كاهش مصرف آب در تعيين الگوي بهينه كشت در شهرستان جيرفت مي باشد. روش بررسي: تحقيق حاضر از نظر هدف يك تحقيق كاربردي، از نظر روش مطالعه علي و از نظر روش تحقيق و ماهيت و شيوه نگرش پرداختن به مسأله استنباطي است.برنامه‌ريزي خاكستري يكي از روش‌هاي تحليل سيستم‌هاي خاكستري، براي تصميم‌گيري تحت شرايط عدم حتميت است. يافته ها: نتايج نشان داد سطح زير كشت سيب زميني بين 5292 و 5328.7 هكتار، در منطقه مي تواند تغيير كند. سطح زير كشت پياز بين 1547 و 2349.9 قابل‌تغيير است. سطح زير كشت گوجه فرنگي بين 530.6 و 985.4 هكتار، در منطقه مي تواند تغيير كند. سطح زير كشت هندوانه بين 129.5 و 240.5 قابل‌تغيير است. سطح زير كشت ذرت دانه اي بين 840 و1560 هكتار، در منطقه مي تواند تغيير كند. سطح زير كشت يونجه بين 1204.7 و 2237.3 قابل‌تغيير است. كشاورزان شهرستان جيرفت با توجه به محدوديت هاي ذكرشده و باهدف حداكثر مقدار سود، 4910.1 هكتار گندم، 1644.5 هكتار جو و 2063.6 هكتار خيار مي توانند كشت كنند. بحث و نتيجه گيري: از آنجا كه توسعه خدمات زيربنائي در كاهش محدوديت هاي منابع تأثير به سزائي دارد، توجه به اين امر در خصوص استفاده بهينه از منابع براي افزايش سودآوري فعاليت هاي منطقه مي تواند موثر باشد.