ارزيابي مسكن معاصر اقليم گرم و خشك با تاكيد بر پاسخگويي اقليمي و رضايتمندي سكونتي (مطالعه موردي: شهراصفهان)

زمينه و هدف: نياز به مسكن مناسب نه تنها براي افراد بلكه براي دولت‌ها نيز يك دغدغه است. اگر طراحي موثر در قبال تغييرات اقليمي اتفاق نيفتد، پيامدهايي بحران‌زا و بروز مشكلات زيست محيطي و در نتيجه تنزل كيفيت زندگي انسان، درجوامع گوناگون در پي خواهد داشت. در اين راستا هدف اصلي تحقيق حاضر، شناسايي وضعيت موجود و ارزيابي اصول اقليمي به كار رفته در طراحي مسكن معاصر و همچنين سنجش شرايط زيستي، آسايشي و كيفيت زندگي در آپارتمان‌ها مي‌باشد. روش بررسي: رويكرد روش شناسي اين پژوهش كمي و راهبرد آن مطالعه موردي، تحقيق ميداني و انجام شبيه سازي با استفاده از نرم افزارهاي Design Builder و Climate Studio است. همچنين از روش توصيفي پيمايشي و تحليل آماري با نرم افزارSPSS(26) با استفاده از پرسشنامه براي بررسي رضايتمندي سكونتي استفاده شده است. از اين رو مجتمع مسكوني زيتون در شهر اصفهان به عنوان نمونه موردي براي ارزيابي مسكن پس از اشغال ساكنان (Post-Occupancy Evaluation) در سال 1400 انتخاب گرديد. يافته ها: در بررسي وضعيت موجود مشاهده شد ميزان پاسخگويي مجتمع مذكور به اقليم منطقه به سبب كل‌گرايي و بي‌توجهي به طراحي تفضيلي واحدهاي مسكوني چندان مطلوب نبوده، طبق داده‌هاي پرسشنامه آسايش حرارتي و بصري و تهويه طبيعي، در واحدها كمتر از سطح متوسط بوده است، همچنين نتايج شبيه سازي نشان داد كه تمهيدات اقليمي در سطح كلان، چندان تاثيري در بهينه سازي مصرف انرژي و شرايط آسايش فضاهاي داخلي واحدها نداشته است، بدين ترتيب رده F براي برچسب انرژي اين مجتمع تعيين گرديد. بحث و نتيجه گيري: تفاوت در كيفيت طراحي واحدهاي يك مجتمع مسكوني و نگرش كلي به بنا و عدم دقت به طراحي جزئيات تك واحدها امري نادرست بوده و ميتواند از نظر رضايتمندي سكونتي مشكل‌ساز شود، بنابراين رعايت كليه اصول طراحي اقليمي در مقياس خرد، به كارگيري راهكارهاي بهينه سازي ارائه شده ضمن توزيع عادلانه‌ انرژي‌هاي طبيعي در بين واحدهاي مسكوني امري ضروري است.