معرفي و بررسي زيستي تاثيرات آفت‌كش شيميايي پروپاموكارب

امروزه آفت‌كش‌ها به‌طور گسترده‌اي براي كنترل آفات گياهي استفاده مي‌شوند و يكي از عوامل موثر بر آلودگي خاك، آب و محيط زيست هستند. آفت‌كش‌ها مي توانند در محيط باقي ‌بمانند و روي اكوسيستم گياهان، حيوانات و موجودات آبزي تاثير بگذارند. علاوه‌براين، از تخريب آفت‌كش‌ها متابوليت‌هايي ايجاد مي‌شود كه مي‌تواند مضر باشد و سلامت محيط زيست و موجودات زنده را به خطر بياندازد. يكي از آفت‌كش‌هاي پرمصرف كه براي از بين بردن قارچ‌هاي بيماري‌زاي گياهي استفاده مي‌شود، پروپاموكارب است. اين سم شيميايي يك قارچ‌كش سيستميك است. پروپاموكارب در مقادير بالا مي‌تواند شاخص ميتوزي را در موش‌ كاهش داده، منجر به اختلالات رفتاري شود و تشكيل آترواسكلروز را تسريع ‌كند. استفاده از مقادير زياد اين سم در گياهان باعث ايجاد لكه‌هاي زرد روي برگ‌ها مي‌شود و همچنين ظرفيت آنتي‌اكسيداني گياه را كاهش مي‌دهد. در آبزيان از جمله گورخر‌ماهي مي‌تواند باعث اختلالات كبدي و ديس بيوز ميكروفلور روده شود. در اين مقاله تاثيرات زيستي پروپاموكارب مورد برسي قرار خواهد گرفت. اگرچه اين قارچ‌كش جزء سموم مورد تائيد سازمان‌هاي نظارتي كشورهاي مختلف از جمله ايران است اما با استفاده از فناوري‌هاي نوين مانند نانومواد شايد بتوان مصرف آن را كاهش داد.