باستان‌شناسي مدرن؛ اردوگاه تعليم تلقيني نازي‌ها، وُسترا، برندنبورگ

باستان شناسي در دهه هاي گذشته، پژوهش جوامع مابين عصر صنعتي تا زمان حاضر را به عنوان شاخه اي از دورۀ تاريخي متأخر را به خود اختصاص داده است. مواد مطالعاتي فرهنگي اين شاخۀ پژوهشي باستان شناسي، در اين دورۀ زماني منابع نوشتاري بايگاني شده، منابع صوتي و تصويري و شاهدان عيني هستند كه در كنار يافته هاي كاوش هاي مورد هدف، به شكل مطمئن تري مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرند. مطالعات باستان شناسي مدرن كه همان عصر صنعتي يا دورۀ جهاني شدن است، تصويري مناسب از روند فرهنگي فردي و جمعي جامعۀ مورد مطالعه را مستند مي كند. روش باستان شناسي مدرن در چارچوب يك دانش ميان رشته اي، از رشته هاي تاريخ هنر، تاريخ، جامعه شناسي، مردم شناسي، جرم شناسي معاصر در تجزيه و تحليل يافته هاي خود ياري مي گيرد. در اين پژوهش كه در چارچوب مطالعات باستان شناسي مدرن و معاصر انجام گرفت، يكي از اردوگاه هاي آموزشي نازي ها در جنگ جهاني دوم مورد پژوهش باستان شناسي قرار مي گيرد. در اين اردوگاه، به اُسرا آموزش هاي اجباري موردنظر نازي ها را آموزش مي دادند تا در آينده در مناطق روسي، برنامه هاي آن ها را اجرا نمايند. كاوش باستان شناسي وُسترا با توجه به مباني مطالعات باستان شناسي مدرن و برنامه هاي مشترك دانشگاه برلين، دانشگاه هنر اصفهان و پژهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري انجام پذيرفت. وُسترا در استان برندنبورگ، شهرستان شرق پريگنيتس- روپين و حدود 70 كيلومتري شمال شهر برلين قرار دارد. اساس يافته هاي اين پژوهش برپايۀ مطالعات ميداني قرار گرفته است و جهت نتيجه گيري مطمئن از منابع مكتوب و اسناد طبقه بندي شده در دورۀ مورد مطالعه استفاده شده است. و مشخص شد كه اين اردوگاه جهت آموزش خرابكاري به اُسراي مسلمان تاتار در سرزمين هاي اتحاد جماهير شوروي بنا شده است.