زبان به‌مثابه قدرت قانون

قانون، مهم‌ترين قاعده و هنجار در زندگي مدرن محسوب مي‌شود كه به تنظيم روابط دولت با شهروندان و شهروندان با يكديگر مي‌پردازد. هر قانوني به يك نظام حقوقي تعلق دارد و بي‌راه نيست اگر گفته شود ارزش نظام حقوقي به كارايي و كيفيت قانون بستگي دارد. كيفيت قانون بيشتر در مراحل شكلي و پيشاقانونگذاري مشخص مي‌شود كه در اين زمينه، زبان قانون از اهميت والايي نسبت به ديگر مراحل برخوردار است. ارتباط همه اعضاي جامعه با قانون، از طريق زبان صورت مي‌گيرد. زبان، نقشي سازنده در كاركرد قانون دارد و اين قانونگذار است كه مقصود خود را با كلمات به قانون تبديل مي‌كند؛ درواقع مي‌توان گفت زبان و قانون رابطه‌اي عميق با هم دارند. نوع به‌كارگيري زبان در قانون، بيانگر كيفيت قانون است. بدين‌سان، تبيين نقش زبان در نظام حقوقي، به چگونگي كاركرد و كاربرد آن در قانون كمك كرده و نقشه راهي مي‌شود براي نگارش مطلوب قانون. درنتيجه، اين پژوهش با روش اسنادي به معرفي دانش زبان‌شناسي حقوقي پرداخته و اهميت زبان را در نظام حقوقي تبيين مي‌‌كند.