جايگاه طبقه متوسط در ايران بعد از انقلاب اسلامي و چگونگي مشروعيت‌بخشي به ساختار حاكم (از سال 1357 تا 1392)

بررسي جايگاه و كاركرد نيروهاي اجتماعي در تحولات سياسي - اجتماعي و همچنين تأثير آن بر مشروعيت ساختار حاكم از موضوع‌هاي اساسي در جامعه‌شناسي سياسي محسوب مي‌شود. در بين گروه‌ها و طبقات مختلف اجتماعي همواره نقش طبقه متوسط به‌عنوان طبقه‌اي تأثيرگذار در مشروعيت‌بخشي به ساختار حاكم مورد توجه بوده است. هدف اين تحقيق تبيين جايگاه طبقه متوسط در تحولات سياسي - اجتماعي ايران از زمان شكل‌گيري انقلاب اسلامي تا سال 1392 و تأثير آن بر مشروعيت ساختار حاكم است كه با روش توصيفي ــ تحليلي و بر‌مبناي مطالعات كتابخانه‌اي به اين موضوع پرداخته شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد طبقه متوسط اصلي‌ترين طبقه در تحولات سياسي ــ اجتماعي ايران شناخته مي‌شود كه با استفاده از مؤلفه‌هايي چون طبقه همراهي با ايدئولوژي نظام‌، تلاش براي گذار به دمكراسي در ايران، تقويت مشاركت سياسي، تقويت روابط با گروه‌ها و احزاب ذي‌نفوذ در عرصه سياسي و تقويت فرهنگ سياسي توانسته است نقش مهمي را در مشروعيت‌بخشي به ساختار حاكم ايفا كند.