منطق و الگوي دوگانه‌ها در ايده حكمراني رهبران انقلاب اسلامي

مقاله پيش رو عمدتاً به حيث نظري حكمراني (ايده حكمراني) در انديشه رهبران انقلاب توجه كرده است. در اين مكتوب، با طراحي يك منطق، شرايطي مهيا شده است كه بتوان دوگانه‌هاي متلائم و سازگار شده در انديشه رهبري را به طرزي هندسه‌مند و ساختاريافته مورد فهم و مداقه قرار داد. اين كاركرد درخصوص دوگانه‌هاي ناسازگار هم وجود دارد. همچنين سعي شده است آرمان‌گرايي واقع‌بينانه و غرب‌گزيني انتقادي (دو دوگانه حساس‌تر نسبت به ساير دوگانه‌ها) را در كانون تحليل و فهم ساختار سازگاري دوگانه‌ها در انديشه مقام معظم رهبري آيت‌الله خامنه‌اي قرار دهيم. اين دو، مصداقي از كاربست منطق پيشنهادي اين جستار براي تحليل عميق‌تر ساير دوگانه‌هاي موجود در انديشه آيت‌الله خامنه‌اي از‌جمله دوگانه‌هاي مطرح شده بيانيه گام دوم انقلاب اسلامي است؛ دوگانه‌هايي از قبيل دين و ثروت، حقيقت و سياست، تمدن و فرهنگ و ... كه در بيانيه مذكور به‌نحوي سازمندانه مطرح شده‌اند.پرسش اين است كه منطق دوگانه‌‌هاي ناظر به حكمراني در انديشه رهبران انقلاب اسلامي ايران چگونه است؟ فرضيه (مدعا) اين است كه منطق دوگانه‌هاي حكمراني در انديشه رهبران انقلاب در الگوهاي مبتني‌بر وجوه ايجابي (موافقت) عبارتند از: «تلفيق» (تلازم)، «تأييد»، «واسازي» و «گزينش» و در الگوهاي برخاسته از وجوه سلبي (مخالفت) عبارتند از: «تقابل» و «تنافي».    منطق مذكور به‌مثابه يك مدل (كه اين مقاله براي اولين بار مطرح كرده است)، در مقام فهم و كنش، ساختاري براي منطق‌يابي دوگانه‌هايي است كه حتي در اين مقاله بيان نشده و ممكن است در آينده مسئله يا مطرح شوند. پيش‌فرض به‌كارگيري روش «نظام مفاهيم»، سازگاري در انديشه رهبران انقلاب است. همچنين اين مقاله ضمن نشان دادن برخي دوگانه‌هاي ناسازگار، معتقد است كه دوگانه‌انگاري يا دوآليسم يا ثنويت دكارتي، با توجه به آبشخور صدرايي رهبران انقلاب، با انتقاد و واسازي آنها مواجه شده است. در‌عين‌حال برخي دوگانه‌ها كه مي‌توان آنها را غيرذاتي دانست (مانند استضعاف/استكبار)، قابل سازگار شدن نيستند.