تبيين مؤلفه‌هاي شكل‌دهندۀ كنوانسيون حمايت از ميراث‌فرهنگي و طبيعي جهان (۱۹۷۲) در بستر زمان

كنوانسيون ميراث جهاني 1972 يكي از مهم‌ترين ابزار بين‌المللي حفاظت، شناسايي و مديريت ميراث مشترك بشريت است. اين كنوانسيون نتيجۀ سال‌ها تلاش در عرصۀ بين‌المللي براي حفاظت از ميراث مشترك بشريت است. از همين رو مي‌توان گفت اين كنوانسيون در بستر زماني تحت‌تأثير مؤلفه‌هاي مشخصي بوده كه در نهايت منتج به شكل‌گيري آن شده است؛ مؤلفه‌هايي كه شناخت آن‌ها به درك حقيقت كنوانسيون و سرانجام، سوگيري صحيح در اتخاذ سياست مناسب در مورد آن كمك مي‌كند. در مقالۀ حاضر سعي شده است تا با بررسي توصيفي‌تاريخي وقايع مرتبط با شكل‌گيري كنوانسيون ميراث جهاني در سه مقطع زماني (ابتداي قرن 20 تا شكل‌گيري جنگ جهاني اول، جنگ جهاني اول تا جنگ جهاني دوم و بازۀ زماني بعد از جنگ جهاني دوم تا شكل‌گيري كنوانسيون ميراث جهاني در سال 1972) مؤلفه‌هاي مؤثر در شكل‌گيري آن شناسايي و تبيين شود. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه محور همۀ تلاش‌هاي منتج به شكل‌گيري كنوانسيون، حفاظت از ميراث مشترك بشريت بوده است كه در قلب اين تلاش‌ها، شناسايي اين ميراث قرار داشته و اين شناسايي آثار در بستر زماني تحت‌تأثير سه عامل تهديدها، تعريف ميراث و پيوند ميراث‌فرهنگي و طبيعي قرار داشته است. همچنين بررسي‌هاي تاريخي نشان مي‌دهد حفاظت از اين ميراث مشترك تابع سه مؤلفه بوده است؛ ساختارهاي حفاظتي داخلي كشورها ( اعم از قوانين و نهادها)، ارگان‌هاي بين‌المللي مرتبط با حفاظت و حمايت‌هاي بين‌المللي از آثار.