باز شناخت اصالت در حفاظت و مرمت آثار تاريخي- فرهنگي با استناد به آراء انديشمندان در قرن 19 و 20 ميلادي

از آنجايي كه اصالت از بنيادي ترين مفاهيم در فلسفه حفاظت - مرمت و مداخله حفاظتي _ مرمتي متاثر از نوع رويكرد به اصالت است و از ديگر سوي اين مفهوم در طول تاريخ حفاظت با ساير مفاهيم مرتبط با آن چون ارزش، تماميت و نيت خالق اثر رابطه تنگاتنگي داشته است در اين مقاله كوشيده‌ايم اين مفهوم را در قرن و 19 و 20 باز شناسيم. از اين رو، مقاله حاضراز طريق بازخواني و وا كاوي تاريخ حفاظت و مرمت از يك سو و ديدگاه‌هاي صاحبنظران از ديگر سو، با بهره‌گيري از روش تحقيق كيفي و راهبرد تحليل محتوا، در پي بازشناخت اصالت و تعيين رويكردهاي مختلف به آن در طول تاريخ حفاظت و مرمت است. در اين پژوهش با بررسي تاريخ حفاظت توانستيم رويكرد به اصالت را، فارغ از سير تاريخي، در قالب سه رويكرد عمده دسته بندي نماييم. رويكرد اول، قائل به اصالتِ مولفه هايي ثابت در اثر است. در حقيقت رويكرد اول در شئ به جستجوي امري ثابت پرداخته است. امري كه در ضمن تغيير و تحول اثر، استمرار مي‌يابد و در نتيجه اين امر مستمر را واجد ارزش، لازمه اصالت و مستحق حفاظت دانسته است. اين كه چه چيزي موضوع تداوم و استمرار دانسته مي‌شود، مستقيماً به بنيان‌هاي انديشه‌اي و مباني نظري پشتيبان آنها و آنچه از نظرشان ارزشمند بوده است مرتبط مي‌گردد.رويكرد دوم اصالت را با تاريخمندي اثر گره مي‌زند كه مي‌توان از آن به عنوان اصالت فرآيندي نام برد و سرانجام رويكرد سوم رويكردي است ناظر محور ( مخاطب محور) كه در جريان شناخت و ارزيابي اثر، با اولويت بخشي به ناظر به جاي اولويت دادن به اثر تاريخي، در تشخيص اصالت، رويكرد ناظر را مبناي قضاوت درباره اصالت اثر قرار مي‌دهد .