تأثير منابع قدرت و بوروكرات‌ مداري در پيش‌بيني فرسودگي شغلي (موردمطالعه: كارمندان اداره امور مالياتي شيراز)

فرسودگي شغلي از عوامل مؤثر در كاهش كارايي، از دست رفتن نيروي انساني و ايجاد عوارض جسماني و رواني ‏كاركنان سازماني است. با توجه به اهميت نقش منابع انساني هر سازمان، اين پژوهش با هدف تبيين فرسودگي شغلي كاركنان و مديران اداره امور مالياتي شهر شيراز براساس گرايش به بوروكراسي و منابع قدرت صورت پذيرفته است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي رگرسيون و به صورت كمي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه كاركنان و مديران اداره امور مالياتي شهر شيراز تشكيل مي‌دهند و 120 نفر به عنوان حجم نمونه آماري در نظر گرفته شده است. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها از سه پرسشنامه استاندارد فرسودگي شغلي مسلش (1981)، پرسشنامه گرايش به بوروكراسي دوبرين (1987) و پرسشنامه منابع قدرت شرايخيم و هينكين (1989) استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر مبين آن است كه بين شاخص گرايش به بوروكراسي با فرسودگي شغلي رابطه به‌صورت منفي و معكوس وجود دارد و همچنين تصدي سطوح مختلف قدرت سازماني نمي‌تواند فرسودگي شغلي را تبيين نمايد. تجزيه‌وتحليل‌ها نشان داد كه شيوه‌هاي ارزيابي منابع انساني در سازمان نقش كليدي در تعديل تنش‌هاي تجربه‌شده در محيط كار را دارد. لذا حركت سازمان به سمت بوروكراسي مي‌تواند در كاهش فرسودگي شغلي كاركنان و مديران اداره امور مالياتي شهر شيراز و افزايش كيفيت خدمات و بهره‌وري سازمان مؤثر باشد.