رابطه مديريت استراتژيك منابع انساني و قابليت يادگيري سازماني با عملكرد كاركنان (مطالعه موردي: شركت توزيع نيروي برق خراسان شمالي)

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين مديريت استراتژيك منابع انساني و قابليت يادگيري سازماني با عملكرد كاركنان مي باشد. پژوهش حاضر، ازنظر هدف، كاربردي و ازلحاظ نوع پژوهش توصيفي- تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه كاركنان شركت توزيع نيروي برق خراسان شمالي به تعداد 191 نفر و نمونه طبق فرمول كوكران 127 نفر و روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي مي باشد. داده هاي پژوهش توسط سه پرسشنامه مديريت استراتژيك منابع انساني هانگ و چانگ (2005)، قابليت يادگيري سازماني گومز و همكاران (2005) و عملكرد هرسي و اسميت (1981) جمع آوري شد. روايي پرسشنامه‌ها از نوع محتوايي بود كه مورد تأييد اساتيد و خبرگان قرار گرفت. براي تجزيه‌وتحليل يافته ها در بخش آمار استنباطي براي تجزيه‌وتحليل داده ها و تعميم نتايج از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون به كمك نرم‌افزار آماري SPSS21 استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين مديريت استراتژيك منابع انساني و قابليت يادگيري سازماني با عملكرد كاركنان شركت توزيع نيروي برق خراسان شمالي رابطه معني‌داري وجود دارد (0.789=r). همچنين نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد كه مديريت استراتژيك منابع انساني (0.666) و قابليت يادگيري سازماني (0.166) عملكرد كاركنان را پيش‌بيني مي‌كند.