تأثير سرمايه روانشناختي و جو ارائه خدمات به كاركنان در تمايل به ترك شغل با توجه به نقش ميانجي‌گري اشتياق و رضايت شغلي

ترك خدمت كاركنان باتجربه و برخوردار از مهارت‌ها و توانائي‌هاي بالا مي‌تواند براي سازمان بسيار هزينه‌ساز باشد. بنابراين، شناسايي عوامل مؤثري كه مي‌تواند تمايل به ترك شغل كاركنان را كاهش دهد، اهميت فراواني دارد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير سرمايه روانشناختي و جو ارائه خدمات به كاركنان در تمايل به ترك شغل با توجه به نقش ميانجي‌گري اشتياق و رضايت شغلي بوده است. پژوهش حاضر از لحاظ جهت‌گيري‌ و هدف پژوهش كاربردي و توصيفي، از لحاظ استراتژي‌هاي پژوهش پيمايشي و از لحاظ ماهيت همبستگي مي‌باشد. در اين پژوهش از ابزار پرسشنامه‌ براي گردآوري داده‌ها استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان دانشگاه گيلان بوده و شيوه نمونه گيري به صورت غير احتمالي در دسترس است كه با استفاده از فرمول كوكران 283 نفر انتخاب شدند. جهت آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار اسمارت پي ال اس استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد جو ارائه خدمات و سرمايه روانشناختي بر اشتياق شغلي تأثير مثبت و معناداري دارد. همچنين اشتياق شغلي بر رضايت شغلي تأثير مثبت و معنادار و بر تمايل به ترك خدمات تأثير منفي و معناداري دارد. رضايت شغلي نيز بر تمايل به ترك خدمت تأثير منفي و معنادار دارد. نقش ميانجي‌گري اشتياق شغلي و رضايت شغلي نيز تائيد گرديد. مديران سازمان‌ها مي‌توانند با تقويت عوامل تأثيرگذار بر اشتياق شغلي از جمله جو ارائه خدمات و سرمايه‌ روانشناختي،‌ ميزان تمايل به ترك خدمت كاركنان را كاهش دهند.