رابطه مهارت‌هاي كوانتومي با سبك‌هاي مقابله با استرس

مديران در عصر كنوني براي آن ‌كه بتوانند نقش خويش را به انجام برسانند، بايد بكوشند روحي جديد در خود پديد آورند. اين روح، آن‌ها را از دنياي ماشيني تقليل‌گرا به مجموعه مهارت‌هاي جديدي رهنمون مي‌كند كه بر اساس پيچيدگي‌هاي عصر كوانتوم استوار است. هدف پژوهش، تبيين رابطه مهارت ‌هاي كوانتومي با سبك‌هاي مقابله با استرس مي‌باشد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و از نظر هدف، كاربردي است. جامعه آماري شامل كاركنان سازمان صنعت، معدن و تجارت خراسان شمالي به تعداد 170 نفر بود و به روش نمونه ‌گيري تصادفي ساده با استفاده از فرمول كوكران، 118 نفر انتخاب شدند. جهت سنجش مهارت‌هاي كوانتومي از پرسشنامه محقق‌ساخته و براي سنجش سبك‌هاي مقابله با استرس از پرسشنامه اندلر و پاركر (1990) استفاده شد. پرسشنامه‌ها داراي روايي صوري و سازه است و آلفاي كرونباخ پرسشنامه‌ ها براي مهارت هاي كوانتومي 0/93 و سبك‌هاي مقابله با استرس 0/92 محاسبه شد. جهت تجزيه ‌و تحليل داده‌ ها از نرم ‌افزار اس پي اس اس 17 و آموس استفاده شد. يافته ‌ها نشان داد مهارت‌هاي كوانتومي، بيشترين تأثير را بر سبك مقابله مسئله‌مدار و كمترين تأثير را بر سبك مقابله اجتنابي (0/39) دارد. نتايج حاصل از رگرسيون نشان داد كه اعتماد كوانتومي داراي بيشترين ضريب تأثير و احساس كوانتومي داراي كمترين ضريب تأثير بر سبك‌هاي مقابله با استرس بود. نتايج، حاكي از آن است كه مهارت‌هاي كوانتومي بر سبك‌هاي مقابله با استرس تأثيرگذار است و قدرت پيش‌بيني و تبيين سبك‌هاي مقابله را دارا مي‌باشد.