صدق اعانه و معاونت بر ترك فعل با تأكيد بر جنبه گناه و كيفر

The Validity of Assistance and Support for Abandoning Act with Emphasis on its Sinful and Punitive Aspects

يكي از كارهاي حرام و مجرمانه، اعانه بر اثم و معاونت در جرم است كه خود از قواعد فقهي و حقوقي به شمار مي‌رود. آنچه در دو دانش فقه و حقوق آمده و در آن‌دو به‌صراحت بيان شده است، اختصاص تطبيق اعانه بر اثم و معاونت در جرم بر فعل مثبت است؛ اما با بررسي موارد در همين دو دانش، در مي‌يابيم هر دو درعمل صدق اعانه بر فعل منفي (ترك فعل) را پذيرفته‌اند؛ به‌ويژه در دانش حقوق كه معاونت در جرم را نه‌تنها در مواد قانوني مختلف به عنوان جرم مستقل پذيرفته، بلكه در بحث معاونت در جرم مي‌توان آن را جزو برخي مصاديق معاونت جرم دانست؛ چنان‌كه در دانش فقه نيز به‌صراحت با استدلال به همين قاعده عملاً اعانه بر ترك فعل تطبيق شده است. افزون بر اين بررسي ماهيت اعانه و معاونت نشان مي‌دهد كه اين دو صلاحيت اين شمول را دارا هستند و از‌اين‌رو در عرف و برخي روايت‌ها با همين سعۀ معنايي به كار رفته‌اند؛ از‌اين‌رو مي‌توان ادعا كرد كه اعانه حتي به اعتراف عملي مخالفان، به مقدمات وجودي صرف اختصاص ندارد و مي‌تواند مقدمات عدمي را نيز شامل شود؛ همچنان كه اصل گناه و جرم نيز از اين شمول برخوردارند.

One of the prohibited and criminal acts is aiding and abetting in a crime, which is considered under the rules of jurisprudence and law. What has been explicitly stated in both jurisprudence and law is the allocation of aiding and abetting to positive acts, but by examining cases in both fields, it is found that both have accepted the truth of aid in relation to negative acts (abstaining from an action); especially in the field of law, where aiding and abetting in a crime is not only accepted as an independent offense in various legal provisions, but it can also be considered as one of the cases of aiding and abetting in a crime. Just as in jurisprudence, it has been explicitly stated that aid is attributed to abstaining from an action. In addition, examining the nature of aid and abetting shows that these two abilities have this generality, and therefore, they have been used with the same semantic scope in customs and some narratives. Therefore, it can be claimed that aid and abetting, even according to the practical confession of opponents, do not apply solely to existential prerequisites and can also include negative prerequisites; just as the principle of sin and crime is also included in this generality.