ارزيابي ناهنجارنمايي پيامد آموزۀ تشكيك وجود در تعليم و تربيت

مقاله‌اي با در پيش گرفتن روند شبهه‌زايي بر مبادي هستي‌شناسيِ فلسفۀ اسلامي، مدعي است كه ايرادات ابتكاري بر نظريۀ فيض با محوريت آموزۀ تشكيك، در همۀ مكاتب فلسفي فراهم آورده تا نشان دهد ابتناي نظريۀ تعليم و تربيت بر فلسفۀ اسلامي، بي‌اعتبار و بي‌فايده است. اين مقاله پس از پراكنده‌گويي‌ها و توليد شبهات گوناگون و عنوانْ قرار دادنِ «پيامدها در تعليم و تربيت»، قصد دارد با الزامات مردود بر فلسفۀ اسلامي، به نظريه‌پردازي بديع درباره «هدف و مراحل تعليم و تربيت» نائل گردد! آنچه بيش از همه براي خرده‌گيري مقاله به كار آمده، برشي از مبحث تشكيك وجود و چون و چرا دربارۀ برخي مطالب پراكندۀ هستي‌شناختي است و هيچ اشاره اندكي حتي به مواضع نفس‌شناختي و انسان‌شناسي و مراحل رشد انسان در فلسفه اسلامي نكرده تا بتواند مراحل تعليم و تربيت را همسو با مراحل رشد در ديدگاه فلاسفۀ اسلام احراز كند و براي شبهات خود، راه به ظاهر منطقي به روي مخاطب بگشايد. با اين وصف، مدعي است كه به نوآوري نائل شده و دو نظريۀ توالي‌گرا و توازي‌گرا را مردود دانسته و به احداث نظر سوم يعني جمع بين هر دو راه يافته است. واكاوي دعاوي مقاله و اتهاماتش عليه فلسفۀ اسلامي به ويژه در امر تعليم و تربيت، عيار تمايز نقد راستين را از شبهه‌زايي برملا خواهد ساخت.