بازنمايي آموزش مهارت گفتگو در كتاب‌هاي آموزش زبان فارسي بر اساس رويكرد ارتباطي مطالعه موردي مجموعه مينا

كتاب‎هاي آموزش زبان يكي از ابزارهاي تقويت مهارت‎هاي زباني زبان‏آموزان هستند. از آن‎جا كه رويكردهاي مختلف آموزش نقش مهمي در انتقال محتواي منابع آموزشي دارند، بررسي چگونگي بازنمايي اين رويكردها در كتاب‌هاي درسي مي‌تواند به بهبود كيفيت زبان‎آموزي كمك كند. رويكرد ارتباطي يكي از روش‏هايي است كه تا كنون در آموزش زبان بسيار مورد توجه بوده، و توانسته به استفاده كاربردي و تعاملي از زبان خارجي/دوم منجر ‎شود. در اين پژوهش به بررسي چگونگي بازنمايي رويكرد ارتباطي در آموزش مهارت گفتاري در كتاب‏هاي مجموعه آموزش زبان مينا پرداخته شده است. به اين منظور، ابتدا با مطالعه آثار مرتبط با موضوع پژوهش يك فهرست بازبيني جهت بررسي چگونگي بازنمايي رويكرد ارتباطي در آموزش مهارت گفتگو بر اساس نظرات تعدادي از متخصصان حوزه آموزش ارتباطي تهيه شد. آن‌گاه، فعاليت‎هاي گفتگومحور سه جلد مجموعه مينا گردآوري و بررسي شد و در سه طبقه انفرادي، دونفره و گروهي دسته‎بندي گرديد. در نهايت، با توجه به داده‎هاي جمع‌آوري‌شده، مؤلفه‎هاي فهرست بازبيني نام‎برده بررسي و مبتني بر طيف ليكرت رتبه‏دهي شدند. نتايج حاصل از مشاهدات در اين پژوهش نشان مي‎دهد كه ادعاي نويسندگان مجموعه مينا مبني بر اين كه اجراي تمرينات كتاب تنها بر پايه رويكرد ارتباطي آموزش زبان امكان‎پذير است، تا حد زيادي در فعاليت‎هاي گفتاري جلد اول و سوم مجموعه مشهود است اما جلد دوم با وجود دربرداشتن موضوع‎هاي مرتبط با زندگي واقعي و موقعيت‎هاي تعاملي، داراي فعاليت‎هاي توليدي گفتاري كمي بوده بنابراين انتظار مي‌رود در جلد دوم نيز مهارت گفتاري به ميزان كافي مورد توجه قرار گيرد.