رويكردها و روش هاي آموزش تفكر فلسفي به كودكان

هدف: اصطلاح «فلسفه براي كودكان» به دنبال بيرون كشيدن فلسفه از وضعيت انتزاعي و آوردن آن به جامعه است. درعين‌حال مي‌خواهد رويكرد جديدي به‌نظام آموزشي ارائه دهد تا مشكلات و ضعف‌هاي اساسي نظام آموزشي را كه مدت‌ها پيش غيرقابل‌درمان به نظر مي‌رسيد، حل كند. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر ارائه رويكردها و روش‌هاي آموزش تفكر فلسفي به كودكان مي‌باشد.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر به‌صورت توصيفي تحليلي بوده و بر اساس مرور مقالات و منابع قبلي، مهم‌ترين رويكردها و روش‌هاي آموزش تفكر فلسفي به كودكان ارائه گرديدند.يافته‌ها: بر اساس پژوهش حاضر مهم‌ترين رويكردها و روش‌هاي آموزش تفكر فلسفي به كودكان از قبيل فلسفه در مقام آموزش آراي فلاسفه، فلسفه در مقام فلسفيدن، رويكرد حذفي، رويكرد انفعالي جذبي، رويكرد بومي‌سازي برنامه، رويكرد انتگرال به برنامه فلسفه براي كودكان (به‌عنوان رويكردهاي آموزش فلسفه به كودكان) و قصه و داستان، روش بازي، كتاب‌هاي درسي و غيردرسي، فيلم‌ها و انيميشن‌هاي آموزشي، روش جدال و مناظره، يادگيري مشاهده و تحليل مشاهده، روش اكتشافي، پرسش‌ و پاسخ (در قالب روش‌هاي آموزش فلسفه به كودكان) مي‌باشند.نتيجه‌گيري: بر اساس مباحث مطرح شده در پژوهش حاضر نظام‌هاي تربيتي جوامع به‌عنوان نهادهايي كه وظيفه خلق و پرورش انسان در مفهوم واقعي آن را بر عهده دارند، بايد نوع نگرش خود به انسان به طور عام و كودك به طور خاص را متحول كنند. نظام‌هاي تربيتي بايد درصدد باشند تا از اين ‌پس به‌جاي تربيت مصرف‌كنندگان دانش، قدرت توليد دانش و قابليت پژوهش و تفكر را در افراد پرورش دهند.