مطالعه تطبيقي آراء مرلوپونتي و آرنهايم در حيطه ادراك بصري و تبيين رهيافت آن در آموزش هنر (با رويكرد پديدارشناختي)

بسياري از تلاش ها براي فهم چيستي ادراك و پديدارهاي آن، حاصل انديشه هاي پديدارشناسان و روان شناسان گشتالت مي باشد و موريس مرلوپونتي و رودلف آرنهايم، دو فيلسوف و نظريه پرداز برجسته در اين حوزه اند كه عمده آراء آنها تحت تأثير مكتب گشتالت و با رويكرد پديدارشناختي صورت گرفته است.هدف: نوشتار حاضر سعي دارد با تطبيق آراء اين دو فيلسوف به شناختي گسترد ه از ماهيت ادراك دست يابد و رهيافت آن را در حوزه‌ آموزش هنر واكاوي نمايد.روش پژوهش: اين پژوهش با رويكرد پديدارشناختي، به شيوه‌ تحليلي-تطبيقي و با بهره گيري از اسناد و منابع معتبر كتابخانه اي نگاشته شده است.يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد مرلوپونتي و آرنهايم در انديشه اي يكسان بر اين باورند كه در ادراك بصري، جوهر عالم درون و بيرون (سوژه و ابژه)، برخلاف آموزه هاي دوآليستي دكارتي، در هيأت بازي ميان نيروهاي مختلف به شكل يك گشتالت در مي آيد و از خلال همين درهم تنيدگي ارگانيسم با جهان مُدرَك است كه مي توان به درك امر واقعي رسيد؛ همچنين با اتكا به اين هيأت كلي مي توان به معاني و بيان بصري دست يافت كه در ديدن و هنرهاي ديداري وجود دارد و ابزار ارتباطي هنرمند به شمار مي آيد. بنابراين لازمه‌ آفرينش و درك اثر هنري، توانايي ذهني دريافت اين ساختارهاي يكپارچه و معنادار است و اين ضرورت فهم عاليِ پديدارهاي بصري را در آموزش هنر د و چندان مي كند.