واكاوي بنيان‌هاي فلسفي «ديزاين» به‌مثابه‌ كنش تكنولوژيكي به كمك معاني مستتر در مفهوم بينامتني «تخنه»

هدف: به‌زعم بسياري از نظريه‌پردازان مقولۀ «ديزاين»، ابهام در ماهيت و معنا، چالش‌هاي فلسفي متعددي را متوجه اين حوزه از دانش نموده است و ازآنجايي‌كه در غيابِ فهمِ كاركردِ بنيان‌هايِ فلسفيِ هر حوزه از دانش، تحقق صورت مناسب و كامل دانش‌پژوهي در آن ممكن نيست؛ بنابراين تعميقِ شناخت در حوزۀ دانش ديزاين نيز همواره دغدغۀ صاحب‌نظران آن بوده است؛ در همين راستا، پژوهش توصيفي - تحليليِ حاضر به حوزۀ نظري «فلسفۀ ديزاين» مربوط مي‌شود و در توسعۀ بحث پيرامون چيستيِ ديزاين راهگشا خواهد بود.روش پژوهش: در اين پژوهش، براي پاسخ‌گويي به پرسش‌هاي «بنيان‌هاي فلسفي كنش ديزاين به‌مثابۀ كنش تكنولوژيكي كدم‌اند؟» و «كنش ديزاين، در ارتباط با ابعادِ مختلفِ معناييِ مستتر در قلمروي مفهومي «تخنه»، چگونه قابل تشريح است؟»، در ابتدا، در ارتباط با مقولۀ ديزاين، به واكاوي در مباحث حوزۀ «فلسفۀ تكنولوژي» و ابعاد مختلف معنايي مفهوم چندبعدي «تخنه» (ريشۀ واژۀ تكنولوژي)، پرداخته‌شده است؛ سپس تحليل، تفسير و تركيب يافته‌ها و نتايج، در دستور كار قرارگرفته است.يافته‌ها: بيان بنيان‌هاي ِفلسفيِ دانش ديزاين به‌عنوان حوزه‌اي متعلق به فلسفۀ تكنولوژي در قالب هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي و روش‌شناسي و همچنين تدقيق در معاني مستترِ مرتبط با ديزاين در قلمرو مفهومي تخنه، نظير فن، زيبايي، لوگوس، ميتوس، متيس، اپيستمه و پوئسيس، باهدفِ آتيِ بهره‌گيري از آن‌ها براي نظريه‌پردازي در دو ساحت دانش ديزاين و فلسفۀ ديزاين، از دستاوردهاي مطالعۀ حاضر بوده است.نتيجه‌گيري: نتيجۀ كنش ديزاين به‌مثابۀ كنشي تكنولوژيكي، توليد دانشي است كه ثمره آن ايجاد يك تعادل بين نظريه و مصنوع است و دو نوع «عمل مولد» و «عمل ابزاري» در آن قابل‌شناسايي است.