«كنش پژوهي اخلاقي» به مثابۀ فصل مشترك «تربيت پژوهي» با «طراحي پژوهي»

هدف: پيوند حكمت‌هاي «تربيت» و «طراحي» درگرو مترتب شدن هنجارهاي اجتماعي بر آن‌ها و وجود ارتباط ذاتي ميان عناصر «حقيقت‌جويي» و «كنش محوري» و همچنين وجود مضمون مشتركِ «پويايي در جهت تغيير مطلوب» به‌شرط حصول نتيجه است؛ بر همين مبنا پژوهش حاضر هدف واكاوي در فصل مشترك زيرگونه‌هايي از «تربيت پژوهي» و «طراحي پژوهي» را با عنوان «كنش پژوهي اخلاقي» در دستور كار خود قرار داده است كه پژوهش در آن‌ها به‌مثابۀ كنش در عرصه‌هاي يادشده است.روش پژوهش: پژوهشِ مفهوميِ حاضر، از نوع بنيادي-نظري است و در آن با استفاده از روش توصيفي-تحليلي، پس از بررسي حوزه‌هاي «كنش پژوهي اخلاقي»، «تربيت پژوهي» و «طراحي پژوهي»، به تحليل، تفسير و تركيب يافته‌ها و نتايج پرداخته‌شده است.يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن است كه توليد دانش در زيرگونه‌هاي پژوهشي يادشده در قالب «كنش پژوهي اخلاقي» در وادي‌هاي علم، فلسفه و تكنولوژي انجام مي‌پذيرد و براي پرداختن به زمينه‌هاي مسئله، ارزيابي و راه‌حل، از «عقل نظري»، «عمل مولد»  و «عمل ابزاري» بهره گرفته مي‌شود؛ همچنين استدلال‌هاي استقرائي، قياسي و ربايشي،ر راهبردهاي منطقي غالب براي تحقق غايي كنش يادشده هستند.نتيجه‌گيري: «كنش پژوهي اخلاقي»، فصل مشترك گونه‌هاي پژوهشي «كنش پژوهي تربيتي» و«پژوهش از طريق طراحي» است و پيشنهاد مي‌شود در پژوهش‌هاي آينده، مطالعۀ تعامل و هم‌افزايي آن‌ها، با توجه به فصل مشتركشان در دستور كار قرار گيرد.