واكاوي در سبك تدريس به روايتي ساختارزدايانه؛ دريدا در اين باره چه مي گويد؟

اساسا چرا دريدا ساختارزدايانه، وضع موجود در نظام آموزشي به طور عام و سبك تدريس به طور خاص را به پرسش مي گيرد؟ سبك تدريس متعارف چگونه است كه ساختارزدايي، كنشگرانه به نسوج آن ورود يافته و متعلَق دروني آن مي شود. مساله مهم در ساختارزدايي هم به چالش كشيدن ساختارهاي صلب شكل يافته در نظام آموزشي و سبك تدريس و هم مواجه شدن با امكان هاي مسكوت مانده آن است. سبك تدريس به عنوان شكل دهنده بخشي از وضعيت نظام آموزشي در مواجهه با ترجيحات رفتاري فرد اين قابليت را پيدا مي كند تا به صورت ساختارهاي صلب و از پيش تعيين شده عيان شود. در چنين وضعيتي ساختارزدايي وارد عمل شده و به مثابه ويروسي بنيادهاي از پيش تعيين شده سبك هاي متعارف را بر هم ريخته و آن ها را به پرسش مي گيرد. دريدا تلقي تازه اي از سبك تدريس ساختارزدا در نسبت با روش تدريس ارائه مي دهد. در پژوهش حاضر نخست، نسبت ميان سبك و روش تبيين مي شود. دريدا تاكيد مي كند ساختارزدايي روش نيست. روش تبعيت از قوانين از پيش تعيين شده است؛ اما ساختارزدايي زداينده هر نوع متعلق بيروني است؛ لذا به وجهي انتقادي به نقد روش هاي تدريس مي پردازد. سپس در ادامه چگونگي ورود ساختارزدايي به مثابه امري تسهيل كننده در فرايند آموزش و سبك تدريس ساختارزدا مورد واكاوي قرار خواهد گرفت.