مديريت يكپارچه منطقه ساحلي سرخرود در راستاي توسعه گردشگري

در شهر سرخرود گسترش جريان هاي گردشگري با برنامه ريزي نامناسب و ضعف زيرساخت ها و مديريت گردشگري اثرات منفي زيادي از لحاظ زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي داشته است. هدف از پژوهش حاضر مديريت يكپارچه منطقه ساحلي سرخرود با رويكرد توسعه گردشگري مي باشد. تحقيق روش، توصيفي-تحليلي بوده و روش گردآوري داده هاي تحقيق در رابطه با مباني نظري پژوهش، شناخت و تحليل داده ها اسنادي و كتابخانه اي و در رابطه با بررسي نمونه مورد مطالعه، مطالعات ميداني مي باشد. جهت جمع آوري اطلاعات ميداني از ابزار پرسشنامه استفاده شده است كه ميان نمونه تصادفي از متخصصان شهري به تعداد 20 نفر توزيع گرديده است. جهت تجزيه و تحليل داده هاي پرسشنامه از نرم افزار Exoert Choice استفاده شده است. جهت وزن دهي و رتبه بندي معيارها در وضع موجود شهر روش تحليل سلسله مراتبي AHP استفاده گرديده است. همچنين براي بررسي رابطه ميان گردشگري و مؤلفه هاي اقتصادي و محيطي، پرسشنامه اي ميان متخصصان و شهروندان سرخرود توزيع گرديد و يافته هاي حاصل از آن با استفاده از آزمون تاو كندال  bو همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج يافته ها بيانگر آن است كه از ديدگاه نيمي از مسئولين و كارشناسان دولتي، گسترش صنعت گردشگري از يك سو سبب رونق اقتصادي منطقه و از سوي ديگر سبب كاهش امنيت منطقه و آلودگي محيط زيست است. بنابراين در شرايط كنوني انگيزشي براي گسترش صنعت توريسم براي مديران دولتي وجود ندارد؛ بدين صورت كه براي جلوگيري از خلاءها و انجام فعاليت‌هاي موازي، ارائه خدمات به گردشگران توسعه پايدار گردشگري نيازمند يكپارچگي مديريت گردشگري و برنامه‌ريزي مداوم در قالب سازمان‌يافته، مشاركتي و مردمي است.