مقايسه مشكلات مرتبط با نوبت‌كاري 12 و 24 ساعته در تكنسين‌هاي فوريت‌هاي پزشكي استان اردبيل

مقدمه: نوبت‌كاري، ازجمله عوامل مؤثر بر عملكرد كاركنان شاغل در حوزه مراقبت‌هاي بهداشتي است كه اثرات مهمي بر سلامتي آنان مي‌تواند داشته باشد. مطالعه حاضر، باهدف مقايسه مشكلات مرتبط با نوبت كاري 12 و 24 ساعته در تكنسين هاي فوريت هاي پزشكي استان اردبيل انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر يك پژوهش توصيفي– تحليلي بود كه روي 157 نفر از تكنسين‌هاي پايگاه‌هاي شهري اورژانس 115 استان اردبيل كه با روش سرشماري انتخاب شدند، در سال 1398 انجام گرفت. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه استاندارد نوبت‌كاري (SSW) بود. داده‌ها از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از آمار توصيفي و آزمون كاي دو مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه بار كار جسمي و روحي تكنسين‌هاي فوريت هاي پزشكي شاغل در شيفت‌هاي 12 ساعته نسبت به نوبت‌كاران 24 ساعته بيشتر است. همچنين تمايل شيفت كاران 12 ساعته نسبت به ادامه كار طبق قانون ارتقاء بهره‌وري به‌طور معناداري بيش از شيفت كاران 24 ساعته شهري بود (0.001 P). تكنسين‌هاي شيفت‌هاي 24 ساعته در مقايسه با كاركنان شيفت‌هاي 12 ساعته از وقت بيشتري براي گذراندن امورات زندگي شخصي برخوردار بودند (0.008=P). احساس خستگي در طول روز، درد معده و ترش كردن و درد پشت و يا كمردرد، مسئله نسبتاً شايعي در بين تمامي كاركنان فوريت هاي پزشكي بود. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه بار كار جسمي و روحي در نوبت‌كاران 12 ساعته بيش از 24ساعته ها است، بنابراين توصيه مي‌شود مديران دقت نظر بيشتري در تدوين برنامه كاري تكنسين‌هاي فوريت پزشكي ازجمله كاهش ساعات كاري آن‌ها را در اولويت قرار دهند.