بررسي تاثير برنامه حمايتي ارتقاي سلامت بر وضعيت تغذيه و فعاليت فيزيكي بيماران ديابت نوع دو

زمينه و هدف ديابت از بيماري هايي است كه سهم عمده اي از درمان آن برعهده بيمار مي باشد. در مسير درمان، حمايت هاي كل نگر و همه جانبه تيم درمان، خانواده و همتايان در زمينه هاي مختلف به ويژه مديريت تغذيه و فعاليت فيزيكي از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. باتوجه به اهميت سبك زندگي سالم، اين مطالعه با هدف تعيين تأثير برنامه حمايتي ارتقاي سلامت بر وضعيت تغذيه و فعاليت فيزيكي بيماران ديابت نوع 2 انجام شد.روش بررسي مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي است كه در سال 1۳99بر 2 گروه آزمايش و كنترل با تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گيري دردسترس، از بين كليه مراجعه كننده به درمانگاه غدد بيمارستان بانك ملي، انجام شد. برنامه حمايتي ارتقاي سلامت در ۳ مرحله بررسي و شناخت، حمايت و ارزشيابي اجرا شد. داده ها بااستفاده از پرسش نامه جمعيت شناختي و فرم هاي يادآمد تغذيه و فعاليت فيزيكي قبل و ۳ ماه پس از مداخله در 2 گروه، جمع آوري و ازطريق آزمون آماري كاي دو، من ويتني، ويلكاكسون تجزيه و تحليل شد.يافته ها تحليل ها نشان مي دهد ميانگين نمره ميزان استفاده از لبنيات، سبزيجات، ميوه، گوشت و مرغ و حبوبات، نان، غله، نشاسته در گروه آزمايش داراي تغيير معن اداري بوده است، اما اين تغييرات در گروه كنترل معن ادار نبود. همچنين نتايج نشان داد نمره فعاليت بدني در گروه آزمايش داراي تغيير معن اداري بود، اما اين تغيير در گروه كنترل معن اداري نبود (P ۰/۰۰1).نتيجه گيري براساس يافته هاي پژوهش، اجراي برنامه حمايتي ارتقاي سلامت بر فعاليت فيزيكي و وضعيت تغذيه بيماران ديابت نوع 2مؤثر بوده است. بنابراين پيشنهاد مي شود به عنوان يك روش مؤثر جهت ارتقاي سبك زندگي بيماران ديابتي به كار گرفته شود.