تأثير داربست پلي‌كاپرولاكتون حاوي عصاره متانولي برگ مورد و نانوذره نقره بر التيام زخم و خاصيت ضد‌ميكروبي در زخم سوختگي عفوني‌شده با استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين در موش‌هاي صحرايي

زمينه و هدف: باتوجه‌به نقش مهم استافيلوكوكوس اورئوس در عفونت زخم سوختگي، هدف از اين مطالعه بررسي اثر داربست پلي‌كاپرولاكتون همراه با عصاره مورد و نانوذره نقره در ترميم عفونت سوختگي القا‌شده به‌وسيله استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين در موش‌هاي صحرايي بود. روش بررسي: در اين پژوهش نيمه‌تجربي، تعداد 42 سر موش‌ به 7 گروه مساوي تقسيم شدند. بعد از بيهوشي، سوختگي درجه 2 در ناحيه پشت گردن موش‌ها ايجاد شد و استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين به ناحيه زخم تلقيح شد. زخم موش‌ها روزانه با داربست پلي‌كاپرولاكتون، پلي‌كاپرولاكتون مورد‌ 1 درصد‌، پلي‌كاپرولاكتون مورد 0.5 درصد، پلي‌كاپرولاكتون نانوذره نقره، پلي كاپرولاكتان مورد نانوذره نقره تيمار شدند. خصوصيات ضد‌ميكروبي، درصد التيام زخم، مساحت زخم، غلظت مالون‌دي‌آلدئيد و نيتريك اكسايد موش‌ها اندازه‌گيري شد. داده‌ها با نرم‌افزار گراف پد، تست توكي و آنووا تحليل شدند. يافته‌ها: پلي‌كاپرولاكتون حاوي عصاره مورد و عصاره همراه با نانوذره نقره در مقايسه با ساير گروه‌ها اثر بهتري در ترميم زخم داشتند. در مطالعات باكتريولوژيكي پلي‌كاپرولاكتون حاوي عصاره مورد و همچنين مورد نانوذره، بهتر از پلي كاپرولاكتان به تنهايي، موجب توقف رشد باكتري شد. گروه تيماري پلي‌كاپرولاكتون مورد، باعث كاهش مالون‌دي‌آلدئيد و نيتريك اكسايد نسبت به بقيه گروه‌هاي مورد مطالعه شد. نتيجه‌گيري: عصاره گياه مورد و نانوذره با ايجاد تغييرات در خواص پلي‌كاپرولاكتان در كاهش زمان لازم براي بهبود كامل زخم و جلوگيري از پيشرفت عفونت زخم ناشي از استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين، نقش مهمي داشت.