اثر اسانس دارچين عليه استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جداشده از ضايعات پوستي در بيماران مبتلا به پسوريازيس

زمينه و هدف: پسوريازيس يك بيماري مزمن و التهابي پوستي است كه درمان قطعي ندارد. عوامل ميكروبي متعددي در تشديد پسوريازيس شناخته شده‌اند كه از مهم‌ترين آن‌ها، استافيلوكوكوس اورئوس است. افزايش مقاومت به متي‌سيلين در سويه‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس يك مشكل بزرگ در سراسر جهان است. اين مطالعه با هدف بررسي اثر ضدباكتريايي اسانس دارچين بر روي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين جد شده از ضايعات پوستي بيماران مبتلا به پسوريازيس انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش 140 بيمار مبتلا به پسوريازيس مراجعه‌كننده به درمانگاه پوست و روماتيسم بيمارستان شريعتي تهران مورد مطالعه شدند. تست‌هاي تشخيصي ازجمله رنگ‌آميزي گرم، كاتالاز، كواگولاز، تخمير قند مانيتول و تست دزوكسي ريبونوكلئاز انجام شد. جهت شناسايي فنوتيپي سويه‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين ، تست حساسيت به متي‌سيلين با استفاده از ديسك سفوكسيتين به روش ديسك ديفيوژن انجام شد. فعاليت ضدميكروبي اسانس دارچين به‌روش‏ ميكرودايلوشن براث بر روي سويه‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين بررسي شد و حداقل غلظت بازدارنده از رشد غلظت بازدارندگي آن به‌ دست آمد. يافته‌ها: نتايج نشان داد از 140 بيمار مورد مطالعه، 43.57 درصد از بيماران داراي استافيلوكوكوس اورئوس و 14.28 درصد از اين افراد آلوده به استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين بودند. ارتباط معناداري بين جنسيت، سن و محل نمونه‌گيري از افراد حامل استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين وجود نداشت. نتايج نشان داد اسانس دارچين، اثر ضدميكروبي روي سويه‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين دارد. نتيجه‌گيري: اسانس دارچين مي‌تواند جايگزين مناسب آنتي‌بيوتيك‌ها، به‌عنوان بخشي از فرمولاسيون دارويي در كنترل و درمان عفونت‌هاي پوستي ناشي از اين باكتري باشد.