نشانه‌هاي استرس پس از سانحه در بيماران مبتلا به سرطان و اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي حافظه

زمينه و هدف: تشخيص سرطان ضربه‌اي غافلگيركننده (تروماتيك) و رويدادي تهديدكننده براي فرد مبتلاست و در حوزه‌هاي مختلف فردي، اجتماعي، شغلي و بين‌فردي عملكرد او را دچار چالش مي‌كند. در پژوهش حاضر آموزش اختصاصي‌سازي حافظه به‌عنوان مداخله‌اي كوتاه‌مدت، كم‌هزينه و با تجارب باليني كارآمد، انتخاب شده تا اثربخشي آن بر علائم استرس پس از سانحه بيماران سرطاني بررسي مي‌شود. روش بررسي: پژوهش حاضر ازنظر هدف، كاربردي و نحوه گردآوري اطلاعات شبه‌تجربي است. از جامعه آماري، تمامي بيماران داراي تشخيص قطعي سرطان مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي تهران در سال 1400، با روش نمونه‌گيري دردسترس، ۶۰ نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه ۳۰ نفره جايگزين ‌شدند؛ گروه اول مداخله، آموزش اختصاصي‌سازي حافظه ۶ جلسه‌اي دريافت كردند و گروه دوم به‌عنوان گروه كنترل درنظر گرفته شد. داده‌ها به روش اندازه‌گيري مكرر با استفاده از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته، فهرست اختلال استرس پس از آسيب جمع‌آوري و با استفاده از SPSS و به روش تحليل واريانس آميخته، تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در گروه آموزش اختصاصي‌سازي حافظه در علائم استرس پس از سانحه اثر اصلي گروه (0.502=Ƞ2، 0.01 P، 58.56=F) و اثر اصلي زمان (0.912=Ƞ2، P 0.01، 579.89=F معنادار است؛ يعني بين دو گروه، تفاوت معناداري وجود دارد و تغييرات ميانگين نمرات از مرحله پيش‌آزمون به پس‌آزمون و پيگيري، معنادار است. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي حافظه در كاهش علائم استرس پس از سانحه در بيماران مبتلا به سرطان بود.