بررسي همبستگي نمره سواد سلامت و خودكارآمدي در مبتلايان به ديابت نوع 2 مراجعه ‌كننده به مركز كلينيك ديابت استان يزد در سال 1399

زمينه و هدف: ديابت نوع 2، بيماري شايع، مزمن و ناتوان‌كننده‌ است و باعث ايجاد مشكلات رواني، اجتماعي و جسماني متعددي مي‌شود. سواد سلامت و خودكارآمدي از عوامل مهم تأثيرگذار بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران ديابتي محسوب مي ‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي همبستگي نمره سواد سلامت و خودكارآمدي در مبتلايان به ديابت نوع 2 مراجعه ‌كننده به مركز كلينيك ديابت استان يزد در سال 1399 انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل 100 نفر از بيماران مبتلا‌به ديابت مراجعه‌ كننده به مركز كلينيك ديابت استان يزد در سال 1399 بود. بيماران به روش نمونه‌ گيري غيراحتمالي متوالي انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ‌ها با استفاده از مقياس سنجش سواد سلامت جمعيت شهري (منتظري و همكاران، 2014) و مقياس خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1982) جمع‌ آوري شد. داده‌ ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون ‌هاي كولموگروف-اسميرنوف و آزمون t مستقل، تحليل شده است. تجزيه‌وتحليل داده‌ ها با استفاده از نسخه 21 نرم‌ افزار SPSS انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين ميزان سطح سواد سلامت و مؤلفه ‌هاي آن با خودكارآمدي در بين زنان و مردان مبتلابه ديابت نوع 2 همبستگي مثبت معناداري وجود دارد. زنان از ميزان خودكارآمدي بيشتري نسبت‌به مردان برخوردار بوده‌ اند. همچنين از بين مؤلفه‌ هاي سواد سلامت، زنان در مؤلفه‌ هاي دسترسي، درك و فهم، تصميم ‌گيري و مردان در مؤلفه‌ هاي مهارت خواندن و ارزيابي، نمرات بالاتري را كسب كرده‌ اند. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌ هاي پژوهش مي ‌توان نتيجه گرفت، سواد سلامت و خودكارآمدي در مديريت ديابت، نقش مهمي در بهبود كيفيت زندگي و توانايي خودمراقبتي بيماران مبتلابه ديابت نوع 2 دارد.