بررسي تعيين‌كننده‌هاي سالمندي موفق در شهر تهران در سال 1401

زمينه و هدف: امروزه يكي از راهبردهاي تأثيرگذار بر ارتقاي كيفيت زندگي اقشار سالمند، رسيدن به هدف سالمندي موفق است كه راه‌حل مناسبي براي كاهش مشكلات و هزينه‌هاي دوران سالمندي است. بر همين اساس، هدف اين مطالعه بررسي تعيين‌كننده‌هاي سالمندي موفق در كلان‌شهر تهران است. روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه كمي‌مقطعي است. داده‌ها با استفاده از اجراي پيمايش به شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي در ميان 637 سالمند داراي 60 سال و بالاتر ساكن شهر تهران گردآوري شد. نمونه‌ها در مناطق 22 گانه شهر تهران، متناسب با حجم جمعيت سالمندان در هر منطقه انتخاب شدند. روابط دومتغيره و چندمتغيره برحسب سطح تحليل با بهره‌گيري از آزمون‌هاي كاي‌اسكوئر و رگرسيون لجستيك چندگانه تجزيه‌و‌تحليل شدند. يافته‌ها: شيوع سالمندي موفق در شهر تهران  19.6درصد بود. نتايج تحليل رگرسيون لجستيك چند‌متغيره بيانگر اين بود كه متغيرهاي سن پايين‌تر و عدم مصرف سيگار به ترتيب با نسبت شانس 1.8 و 1.9 شانس سالمندي موفق بيشتري دارند. افراد با سطح تحصيلات ابتدايي، راهنمايي و دانشگاهي ( به ترتيب با نسبت شانس 9.2 و 4.3) و نيز ورزش روزانه با نسبت شانس 2.4، احتمال سالمندي موفق بيشتري را ا زنظر آماري دارند. نتيجه‌گيري: ارتقاي سطح تحصيلات و بهبود سبك زندگي سالم از‌جمله عدم استعمال دخانيات و انجام فعاليت‌هاي بدني، سالمندي موفق را به دنبال دارد كه نيازمند برنامه‌ريزي بلندمدت و توجه ويژه است.