بررسي ويژگي‌هاي موثر هنر اجرا در آثار مارينا آبراموويچ

هنر اجرا را مي‌توان تكامل‌يافته هنرهايي ديگري است كه مخاطب را از اجراي يك سرگرمي گروهي به سمت خلق يك اثر جمعي هنري سوق مي‌دهد. همين امر حضور مخاطب در يك فضا و مشاركت آن براي برانگيختگي احساسي و نتايج گوناگون را به تصوير كشيد. جنبش هنر اجرا، عناصري از هنرهاي گوناگون را گرد هم مي‌آورد و كالبد انساني را به‌عنوان بوم نقاشي به نمايش مي‌گذارد، كه بوم نقاشي به‌عنوان كالبدي جاندار و متحرك بخشي از قالب اصلي هنر است. اين پژوهش به بررسي تاثير بيش‌تر هر يك از عناصر هنر اجرا در انواع هنرهاي تركيبي موجود در آثار آبراموويچ اشاره مي‌كند. اين پژوهش از نوع تركيبي كيفي در كمي است. ابتدا، با مرور نظام‌مند انواع هنرهاي موجود در هنر اجرا استخراج گرديد و سپس، براي انتخاب نمونه‌هايي حايز اهميت براي بررسي از سيستم دلفي آينده‌پژوهي استفاده مي‌شود. در ادامه، نتايج به‌دست‌آمده در قالب پرسش‌نامه در اختيار دو گروه از مخاطبان -كه شامل افراد غيرمتخصص و متخصص هستند- قرار مي‌گيرد. حجم نمونه براي هر دو گروه 384 نفر و بر اساس فرمول كوكران محاسبه مي‌گردد. نتايج نشان مي‌دهد بين متغيرهاي ويژگي‌هاي هنر اجرا و مولفه‌هاي آن در سطح 0.01 هم‌بستگي مثبت معني‌داري وجود دارد. بيش‌ترين هم‌بستگي بين روايت‌گري اجراگر با ديگر مولفه‌ها به مقدار (0.889) و كم‌ترين هم‌بستگي مربوط به تقليد و تكرار با مقدار (0.569) است و هم‌چنين، بيش‌ترين سهم عاملي را با روايت‌گري اجرا ر و بداهه با مقدار (1.000) و كم‌ترين سهم عاملي نوآوري و خلاقيت با مقدار (0.314) دارد.