جشن هاي سلطنتي و مشروعيت سياسي: مطالعه موردي ايران عصر پهلوي

مروري بر تاريخ سياسي جهان روايت گر برگزاري جشن‌هاي گراميداشت و ارزش نهادن به مدت زمان طولاني سلطنت حاكمان در نظام هاي پادشاهي است. نمونه ‌هايي از اين جشن ها را مي توان در تاريخ ايران و جهان را يافت و آنها را مورد بررسي قرارداد. اين جشن ها در زمره انتظاراتي كه از هر نظام سياسي براي فراهمي زندگي توام با رعايت حقوق و كرامت انساني، رفاه فردي و اجتماعي براي شهروندان وجود دارد، نمي گنجد، وليكن در چارچوب اعمال سطح سوم نظام قابل تحليل است. سئوال اصلي مقاله آثار برگزاري جشن‌هاي سلطنتي، در مناسبت هاي گراميداشت سال هاي سلطنت حاكمان و رابطه آن با مشروعيت آنان و نظام‌هاي سياسي مي باشد؟ به عبارت ديگر اهميت و نقش طول دوره حكمراني كه زمينه برگزاري جشن گراميداشت است، بر مشروعيت حاكمان و نظام سياسي چيست و به چه عواملي وابسته است؟ ديگر آنكه برگزاري اين جشن ها را در چارچوب كداميك از سطوح اعمال و توانايي هاي نظام سياسي مي توان تحليل كرد؟ همچنين اين سوال به ذهن متبادر مي شود كه آيا برگزاري اين جشن ها كه با صرف هزينه هاي هنگفت مالي و انساني، برنامه ريزي واجراي فعاليت هاي گسترده تبليغاتي به اشكال مختلف و با ابزارهاي گوناگون همراه است، براي سرور و شادماني مردم در مملكت است يا نتيجه اي براي بهبود وضعيت زندگي آنان و مشروعيت حاكم و نظام سياسي در عرصه ملي و بين المللي خواهد داشت؟ نمونه هاي تاريخي از برگزاري اين جشن ها در سطح ملي و بين المللي وجود دارد. اهميت مقاله در توجه همه جانبه به مشروعيت سياسي در فراهمي زمينه اعمال نظام سياسي از ورود تقاضا همراه با پشتيباني تا انجام فعاليت هاي آن در تعامل با محيط داخلي و بين‌المللي است. اين پژوهش برپايه درك سه مفهوم، نظام سياسي و تحليل آن برمبناي نظريه ساختاري عملكردي، مشروعيت سياسي، سلطنت موروثي و همچنين تحليل فرايند ونتايج برگزاري جشن‌ هاي سلطنتي دهه ۱۳۴۵-۱۳۵۵در ايران استوار است. فرضيه آن است كه جشن هاي سلطنتي به عنوان جلوه اي از توانايي نمادين كه هدف آنها بهره مندي از”مدت زمان” حكمراني فرد و يا سلسله حاكم براي مشروعيت‌ بخشي حاكم و نظام سياسي باشد، به دليل عواملي چند تأثيرگذار نمي‌باشند. پژوهش از نوع كيفي است كه به روش توصيفي تحليلي اسناد تاريخي و منابع كتابخانه‌اي انجام شده است.