بررسي همايندهاي اضافي و وصفي در زبان‌هاي روسي و فارسي به منظور تعيين ميزان ضرورت آموزش آن ها

در مقاله پس از معرّفي مختصر همايندها و اشاره به اهميت اين نوع تركيب‌هاي ثابت در آموزش زبان‌هاي خارجي، به پيشينۀ بررسي آنها در زبان‌هاي روسي و فارسي پرداخته مي‌شود. سپس دسته‌بندي‌هاي مطرح همايندها بررسي شده و دسته‌بندي كه در آن برپايۀ واژۀ اصلي از ديدگاه نحوي همايندها به دو گروه الف) همايندهاي فعلي و ب) همايندهاي نامي (وصفي و اضافي) تقسيم مي‌شوند، مناسب براي آموزش زبان‌هاي خارجي دانسته شده است. پرسش اصلي پژوهش آن است كه ميزان همگوني همايندهاي روسي و فارسيِ هم‌معنا تا چه اندازه بوده و ضرورت گنجاندن مبحث همايندها در آموزش زبان روسي براي دانشجويان ايراني تا چه ميزان است. بررسي برپايۀ پيكره‌اي شامل حدود 400 همايند روسي انجام شده كه ساخت آنها وصفي (صفت + اسم) يا اضافي (اسم + اسم) است. ويژگي‌هاي ساختي (نحوي) و واژگاني- معنايي اين همايندها به بحث گذارده شده و نشان داده مي‌شود كه از نظر ساختي و نيز از نظر واژگاني – معنايي همايندهاي برابر در زبان‌هاي روسي و فارسي چه نسبتي با يكديگر دارند. نتيجۀ كاربردي مقاله بيان ضرورت ايجاد 3 توانش‌ زير است: 1) توانش تشخيص همايندها (تركيب‌هاي ثابت)، 2) توانش درك همگون يا ناهمگون بودنِ همايند يافت‌شده با همايند معادل آن در فارسي، 3) توانش تغيير ساخت همايند (اضافي به وصفي در ترجمه از فارسي به روسي و وصفي به اضافي در ترجمه از روسي به فارسي)، آنجا كه اين تغيير لازم است.