بررسي ارتباط شفافيت و تعهد سازماني با نقش واسطه‌اي اعتماد سازماني در ميان كاركنان بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران؛ 1400

زمينه و هدف: نيروي انساني تعيين‌كننده كيفيت عملكرد سازمان‌هاي بهداشتي درماني و از مهم‌ترين مزيت‌هاي رقابتي آن‌ها به شمار مي‌آيد و وجود تعهد در آن‌ها براي انجام وظايفشان بسيار حائز اهميت است؛ بنابراين شناخت عواملي كه بر تعهد سازماني تأثيرگذار مي‌باشند ضروري است. اين مطالعه با هدف تحليل همبستگي بين روابط شفافيت، اعتماد و تعهد سازماني از ديدگاه كاركنان انجام شد.مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- تحليلي در ميان 640 نفر از كاركنان بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران با پرسشنامه شفافيت و اعتماد سازماني راولينز (2008) و تعهد سازماني آلن و مي ير (1997) به انجام رسيد. داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و AMOS تجزيه‌وتحليل شدند.نتايج: ابعاد شفافيت سازماني (شفافيت كلي، مشاركت، اطلاعات بنيادين و پاسخگويي) بر ابعاد تعهد سازماني (تعهد عاطفي، عقلايي و هنجاري) داراي اثر غيرمستقيم و مثبت و بعد اختفا و پنهان‌كاري بر ابعاد تعهد سازماني داراي اثر غيرمستقيم و منفي بود. اثر غيرمستقيم ابعاد شفافيت بر ابعاد تعهد سازماني معني‌دار بود كه اين امر بيانگر نقش واسطه‌اي اعتماد سازماني در ميان شفافيت و تعهد سازماني است. نتيجه‌گيري: مديران مي‌توانند با ايجاد نگرش و درك صحيح از شفافيت، آگاهي از اولويت‌ها، اطلاعات قابل انتشار بيمارستان‌ها را شناسايي كرده و زمينه را براي اقدامات شفافيت ساز فراهم آورند. افزايش شفافيت سازماني روحيه همكاري را گسترش داده و منجر به ارتقاء اعتماد كاركنان و در نهايت افزايش تعهد سازماني آن‌ها مي‌گردد.