بررسي رابطه تاب‌آوري با سلامت معنوي كادر درمان بيمارستان‌هاي پذيرش كننده مبتلايان به ويروس كرونا تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي تهران

زمينه و هدف: از آنجايي كه كادر بهداشتي و درماني در دوران شيوع پاندمي كوويد 19 به طور مداوم در معرض وضعيت‌هاي بحراني و تنش زا هستند، مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين سلامت معنوي با تاب آوري در پرسنل بيمارستان هاي پذيرش كننده مبتلايان به ويروس كرونا تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي تهران صورت گرفت.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات توصيفي تحليلي است كه به صورت مقطعي در سال 1399 انجام گرفت. جامعه پژوهش در اين مطالعه كاركنان درمان شامل پزشك، پرستار، پيراپزشك، بهيار و نيروهاي خدماتي بود كه در مبارزه با بيماري كوويد ۱۹ مشاركت داشته‌اند. به منظور سنجش ميزان تاب‌آوري از پرسشنامه كانر و ديويدسون و براي سنجش سلامت معنوي، از پرسشنامه سلامت معنوي پولوتزين و اليسون استفاده شد. تعداد 145 پرسشنامه وارد مطالعه شد. از آزمون‌هاي آماري ميانگين، انحراف معيار، ضريب همبستگي پيرسون، آناليز واريانس و تي مستقل استفاده شد.نتايج: ميانگين نمره تاب آوري در بين افراد مورد پژوهش 64.3 مي‌باشد. نتايج نشان‌دهنده آن بود كه تاب‌آوري در حيطه تأثيرات معنوي با ميانگين 3.07 بالاترين و در حيطه تحمل اثرات منفي و قوي بودن در برابر تنش با ميانگين 2.33 پايين ترين ميانگين را كسب كردند. سلامت معنوي 55.9 درصد از واحدهاي مورد پژوهش در سطح متوسط بود و هيچ‌كدام سلامت معنوي در سطح پايين نداشتند. تاب آوري و همه حيطه هاي آن با سلامت معنوي و حيطه هايش همبستگي معني دار آماري مثبت داشتند.نتيجه‌گيري: توجه مديران به سلامت معنوي كاركنان مراكز بهداشتي و درماني مي‌تواند استرس ها و فشارهاي ناشي از كار در شرايط بحراني را كاهش داده و در جهت بهره وري بيشتر نيروي انساني گامي مؤثر باشد.