بنيان‌ها و ساختار نظام بين‌الملل در رويكرد اسلام سياسي با تأكيد بر گفتمان انقلاب اسلامي

اسلام سياسي، كه همزمان و به دنبال پيروزي انقلاب اسلامي در دهه‌هاي پاياني قرن بيستم ظهور مجدد يافت، با طرح مباني و آموزه‌هاي اسلامي در راستاي هويت تمدني، ابعاد مختلف جوامع امروز، از جمله نظام بين‌الملل؛ به عنوان محيط و چارچوب رسمي فعاليت كنش‌گران را متأثر ساخته است. پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي به اين پرسش مي‌پردازد كه بنيان‌هاي نظري و ساختار نظام بين‌الملل مطلوب از منظر اين گفتمان كدام‌اند؟ نتايج پژوهش بيان‌گر آن است كه اسلام سياسي در راستاي تمدن‌سازي هويت اسلامي را در كانون عمل سياسي قرارداده و با تأكيد بر معنويت، عقلانيت و عدالت، نظام بين‌الملل را در ارتباط با هدف آفرينش جهان و انسان تعريف مي‌كند. اين گفتمان به منظور نظم جهاني عادلانه با منطق ساختاري نظام كنوني هم از جهت ابتناي آن بر منافع مادي مخالفت داشته و بر حاكميت ارزش‌هاي الهي و انساني تأكيد مي‌ورزد و هم با شكل‌دادن وفاداري فراملي، نظام بين‌الملل را براساس تقابل حق و باطل، مستكبر/ مستضعف تبيين ‌مي‌كند.