واكاوي نقش وزارت بهداشت و درمان در جنگ تحميلي

در اغلب بحران ها به ويژه جنگ، كاهش تلفات انساني، شرط اصلي پيروزي است. توسعه علوم پزشكي و استفاده از امكانات پيشرفته و تجهيز نفرات به آخرين فناوري هاي روز پزشكي، منجر به كاهش نقاط ضعف و افزايش عوامل پيروزي درجنگ مي گردد. پژوهش حاضر با هدف واكاوي نقش وزارت بهداشت و درمان درجنگ، تلاش كرده تا با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از اسناد و منابع دست اول و دوم و روايت افراد مطلع، پشتيباني اين وزارتخانه از نيروهاي درگير جنگ در مقطع تاريخي 1359 تا 1367 را گزارش كند. با شروع جنگ تحميلي، نظام بهداشت و درمان در هماهنگي با ديگردستگاه ها، درگيرمسائل جنگ شد. نتايج نشان مي دهد كه  توسعه آموزش بهداشتي و درماني، توسعه بيمارستان و بخش هاي بيمارستاني در مناطق درگير، ارائه خدمات درماني بهداشتي به مجروحين بمباران شيميايي و هوايي، ايثارگران، مهاجرين، آوارگان، پناهندگان، اسيران، تامين كادر درماني و بهداشتي و تامين دارو و تجهيرات پزشكي جبهه ها و همچنين هماهنگي و اعزام مجروحين به خارج از كشور از مهمترين گونه هاي عملكرد تخصصي، و از سوي ديگر، جمع آوري و ارسال كمك هاي نقدي، كالايي به جبهه، اقدامات حقوقي و قانوني براي ايثارگران و دانشجويان شاهد و گسترش خدمات به جامعه براي بالابردن رضايتمندي از مهمترين گونه هاي عملكرد عمومي اين وزارتخانه بوده است. همچنين  ابتكار و خلاقيت، پويايي و انعطاف پذيري سريع، قدرت تصميم گيري و آزادي عمل منطقي و مؤثر درصحنه عمل، سازماندهي متناسب با رزم و جذب نيروهاي خلاق و نوآور، مديريت و فرماندهي وكنترل انقلابي، حفظ روحيه خطر پذيري و جسارت  به عنوان ويژگي هاي كنشگري بهداشت و درمان در جنگ  احصاء گرديد.