تاثير ناتو بر سياست خارجي تركيه در قبال دول همجوار

سياست خارجي تركيه در طول هفت سال اخير به ويژه پس از تحولات سياسي-اجتماعي موسوم به بيداري اسلامي دستخوش فراز و نشيب هاي بسياري بوده است. سياستمداران حزب حاكم عدالت و توسعه تا قبل از سرنگوني دومينو وار حاكمان تونس، مصر، ليبي و يمن موفق شده بودند تركيه را با تكيه بر قدرت نرم اين كشور در عرصه هاي اقتصادي، سياسي و فرهنگي به عنوان الگويي شاخص به ديگر كشورهاي منطقه معرفي كنند. نگاه دكترين عمق استراتژيك تركيه همگرايي و تعامل فزاينده را با كشورهاي همجوار ترويج كرده بود، با تمام اين وجود متغييرهاي زيادي بر چرخش سياست خارجي تركيه در نگاه سلبي و تهاجمي بخصوص در قبال تحولات منطقه مانند جنگ قره باغ، داعش، سوريه موضوع خليج فارس داشته كه با نگاه تركيه بر اروپايي شدن به ويژه نقش ناتو در اين كشور با پيچيدگي هاي همراه شده است. پژوهش حاضر به بررسي تاثير ناتو بر سياست خارجي تركيه در برابر دولت هاي همسايه مي پردازد و اين سوال را مطرح مي كند كه ناتو چه تاثيري بر رويكرد تركيه در قبال دول همجوار دارد. براي اين منظور پژوهش حاضر با روش توصيفي- تحليلي و بهره گيري از مطالعات كتابخانه اي، مصاحبه با كارشناسان به اين نتيجه رسيده است كه نگاه اروپايي شدن تركيه پس از به قدرت رسيدن حزب عدالت و توسعه باعث نفوذ هر چه بيشتر ناتو در اين كشور شده است كه اين خود بر همسويي هرچه بيشتر سياست خارجي تركيه گرديده و در نهايت منجر به نگراني كشورهاي غير همسو با تركيه گرديده است.