سياست خارجي مطلوب دولت ابراهيم رئيسي؛ الگوي نظم عدالت محور مبتني بر استراتژي موازنه نرم

آنچه كه در بررسي سياست خارجي مورد اجماع محققان سياست خارجي است، اين است كه سياستگذاري درعرصه‌ خارجي و ارائه تحليلي مطلوب از سياست خارجي هر دولت، منوط به در نظر گرفتن هر دو حوزه‌ داخلي و خارجي است. در اين ارتباط بررسي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران پس از چهار دهه از وقوع انقلاب اسلامي مواردي را مشخص مي كند كه در تبيين هر چه بهتر سياست خارجي كشور و تعيين اهداف سياست خارجي دولت جديد مي تواند سياست گذاران و مجريان را ياري كند. به همين جهت در اين مقاله پرسش اينست كه در بستر نظام بين الملل كنوني، چه الگو و استراتژي مطلوب و كارآمدي مي تواند دولت ابراهيم رئيسي را در دستيابي به اهداف اش در سياست خارجي ياري كند؟ در پاسخ برآنم كه نظام بين الملل كنوني مبتني بر هژموني ايالات متحده آمريكا مي باشد كه درصدد پياده نمودن نوعي نظم ايده محور است. لذا در دستور كار قرار دادن الگوي نظم عدالت محور با تاكيد بر استراتژي موازنه نرم در برابر قدرت هژمون مي تواند ضمن پرهيز از رويارويي مستقيم با اين قدرت، هزينه هاي رهبري قدرت هژمون را بالا برده و او را مجبور به عقب نشيني نمايد.