نسبت سياست خارجي با بهداشت: چالشي نظري پيش روي سياست خارجي ايران در عصر كرونا

پيشينه پيوند بهداشت و سياست خارجي در جهان به بيش از يك قرن پيش بازمي‌گردد؛ با اينحال رابطه و جايگاه اين دو مفهوم با يكديگر در سياست خارجي ايران همچنان مبهم و نامشخص است. به نظر مي‌رسد علت اصلي اين امر به فقدان يا ضعف چارچوب نظري براي اين مهم، در سياست خارجي ايران بازمي‌گردد. برپايه ضرورت فوق سوال اصلي پژوهش حاضر اين است كه جايگاه بهداشت در نظريه هاي جريان اصلي روابط بين الملل كجاست و چه رابطه اي بين دو مفهوم بهداشت و سياست خارجي مي‌توان برقرار كرد؟ براي پاسخ به سوال فوق از روش توصيفي-تحليلي و شيوه كتابخانه‌اي براي گرداوري داده‌ها استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش به سه رويكرد در تبيين اين رابطه و جايگاه اشاره مي كند: سياست خارجي به مثابه بهداشت، بهداشت به مثابه سياست خارجي و بهداشت به عنوان يكي از دستوركارهاي سياست خارجي. همچنين نشان مي دهد امروزه توجه به بهداشت در سياست خارجي از چارچوب‌هاي پيشين اخلاقي و انسان دوستانه(ليبراليسم) خارج شده و جاي خود را در مباحث قدرت و امنيت(واقعگرايي) بازكرده است.