بررسي تطبيقي مولفه هاي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي در حوادث بعد از بيداري اسلامي

منطقه خاورميانه در حال گذار از دوره تحولات انقلابي است كه سياست خارجي كشورهاي اين منطقه را به چالش مي‌كشد. عليرغم بروز اين تغييرات، بيداري اسلامي و وقوع انقلاب در تونس، مصر و ليبي نتوانسته است برخي از جنبه‌هاي مهم شرايط منطقه غرب آسيا را تغيير دهد. يكي از مهم‌ترين آنها كه افق راهبردي غرب آسيا را ترسيم مي‌كند، رقابت بين ايران و عربستان سعودي است. موج اعتراضات مردمي سال 2011 در حمايت از دموكراسي و مخالفت با رژيم حاكم موسوم به بيداري اسلامي، دغدغه‌هاي تازه‌اي را براي عربستان و ايران بوجود آورده است كه بايد در چارچوب اولويت‌هاي منطقه‌اي بدان ها توجه نمود. در اين محيط جديد، فرصت ها و تهديدهاي فراواني پيش روي هر دو كشور جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي وجود دارند و اين در حالي است كه هر دو كشور تلاش دارند تا با استفاده از مولفه ها و عناصر قدرت نرم خود رقباي خود را به حاشيه برانند. هم اﮐﻨﻮن ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل از اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﺑﯿﺪاري اﺳﻼﻣﯽ، ﻣﯽﺗﻮان ﺗﺼﻮﯾﺮ روﺷﻨﯽ از ﺗﻼش ﻫﺎي ﻫﺮ دو ﮐﺸﻮر در راﺳﺘﺎي ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از ﻗﺪرت ﻧﺮم ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮد و در ﯾﮏ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ ﻣﯿﺎن ﻋﻤﻠﮑﺮد آن ﻫﺎ ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ و ﻗﻮت ﻫﺮ ﮐﺪام را روﺷﻦ ﮐﺮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﻣﯿﺎن ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎي ﻗﺪرت ﻧﺮم دو ﮐﺸﻮر دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ و ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﯿﺪاري اﺳﻼﻣﯽ را ﺑﺮ ﻫﺮﮐﺪام از آن ﻫﺎ روﺷﻦ ﺳﺎزﯾﻢ و در اﻧﺘﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﺎ و راﻫﮑـﺎرﻫﺎﯾﯽ براي ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻗﺪرت ﻧﺮم ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان اراﺋﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.