ارائه مدل رياضي جهت جمع‌آوري و بازتوليد محصولات مستهلك در زنجيره‌ي تأمين حلقه‌بسته با استفاده از نظريه‌ي بازي‌ها

در دنياي واقع بازتوليد محصولات مستهلك به‌منظور كاهش هزينه‌ها در زنجيره‌هاي تأمين به‌عنوان يكي از مزيت‌هاي رقابتي شناخته‌ مي‌شود. در اين مقاله به انتخاب رويكرد مناسب جمع‌آوري و بازتوليد محصولات مستهلك در يك زنجيره‌ي تأمين حلقه‌بسته باهدف كاهش هزينه‌ها با استفاده از نظريه‌ي بازي استكلبرگ پرداخته مي‌شود. بدين منظور، اعضاي زنجيره ازجمله توليدكننده، خرده‌فروش و پيمانكار بازتوليد (به‌عنوان عضو سوم طرف قرارداد) حضور دارند. در اين تحقيق چهار سناريو شامل: 1) پرداخت مبلغي توسط توليدكننده جهت جمع‌آوري و بازتوليد محصول مستهلك؛ 2) پرداخت مبلغي به‌صورت مشترك توسط خرده‌فروش و توليدكننده جهت جمع‌آوري و بازتوليد محصول مستهلك؛ 3) پرداخت مبلغي به‌صورت مشترك توسط توليدكننده و طرف سوم قرارداد جهت جمع‌آوري و بازتوليد محصول مستهلك؛ و 4) پرداخت مبلغي توسط توليدكننده جهت جمع‌آوري و عدم بازتوليد محصول، در نظر گرفته‌شده و نتايج آن مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار مي‌گيرد. نتايج محاسباتي نشان‌دهنده‌ي آن است كه سود زنجيره با درنظرگرفتن سناريوي سوم با نرخ بهينه بازتوليد به بيشترين ميزان خود خواهد رسيد و نسبت به ديگر سناريو‌هاي مسئله، اعضاي زنجيره به منافع بيشتري دست خواهند يافت. علاوه‌براين، در سناريوي بهينه، قيمت نهايي محصول نيز به كمترين ميزان خود خواهد رسيد. يافته‌هاي مسئله حاكي از آن است كه هنگامي‌كه فرآيند بازتوليد صورت نمي‌گيرد، در زنجيره كمترين سود ممكن حاصل مي‌شود. تحليل حساسيت انجام‌شده با افزايش ضريب تأثير قيمت نهايي محصول بر روي تقاضاي مشتريان در بازه‌هاي مختلف درنظرگرفته شده، نشان‌دهنده‌ي روند كاهشي متغيرهاي تصميم قيمت نهايي محصول، قيمت فروش كالا به خرده‌فروش و مبلغ پرداختي به مشتري به‌ازاي هر عدد محصول مستهلك‌شده خواهد بود.