اثربخشي درمان مبتني بر ذهن آگاهي در بهبود تاب آوري و كاهش علائم باليني نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشي از آزارجنسي: مطالعه تك آزمودني

سوء‌استفاده جنسي از زمره تروماهاي ناشي از آسيب مي‌باشد، كه سلامت نوجوانان را به‌طور جدي تهديد نموده و آن‌ها را نيازمند ياري‌رساني حرفه‌اي مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان‌ مبتني بر ذهن‌آگاهي در بهبود تاب‌آوري و كاهش علائم باليني نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشي از آزار جنسي انجام شد. طرح پژوهش تك آزمودني با دوره پيگيري بود. جامعه آماري شامل كليه دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشي از آزار جنسي 12 تا 18 سال بود كه در سال 1399 به مركز اورژانس اجتماعي شهرستان ايذه مراجعه نمودند. دو نفر به شيوه نمونه‌گيري هدف‌مند انتخاب شدند. براي هر كدام از شركت كنندگان 3 جلسه خط پايه در نظر گرفته شد. ارزيابي‌ها با استفاده از مقياس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه كودكان (فوآ و همكاران، 2018) و پرسشنامه تاب‌آوري (كانر و ديويدسون، 2003) در مرحله خط پايه، جلسات مداخله و يك ماه بعد از پايان درمان (پيگيري) انجام گرفت. مداخله به‌صورت انفرادي بر اساس ذهن‌ آگاهي در 8 جلسه انجام گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل بصري نمودار، درصد بهبودي و شاخص درصد پايا انجام شد. يافته‌ها نشان داد هر دو مراجع با شروع مداخله روند كاهشي و رو ‌به بهبودي را در طراز نمرات مقياس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و روند افزايشي و رو به بهبودي را در طراز نمرات مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون نشان دادند. آزمودني‌ها اين نتايج را تا يك ماه پس از درمان حفظ نمودند. براساس يافته‌هاي پژوهش پيشنهاد مي‌شود كه درمانگران حوزة كودك و نوجوان، جهت افزايش تاب آوري و بهبود علايم ناشي از استرس از رويكردهاي ذهن آگاهي جهت اثربخشي بيشتر استفاده كنند.