اثربخشي بازتواني شناختي رايانه ‎يار در ملال تحصيلي دانش ‎آموزان با اختلال نارسايي توجه فزون‎ كنشي

اختلال نارسايي توجه فزون‎كنشي همراه با الگوي پايدار عدم توجه و / يا فزون‎كنشي و رفتارهاي تكانشي است كه شديدتر از آن است كه معمولاً در كودكان با سطح تحولي مشابه ديده مي‎شود. ملال تحصيلي با هدر رفتن منابع انساني و هزينه‎هاي مالي بسيار همراه است؛ ملال تحصيلي يكي از مسائل اساسي گريبان‌گير نظام‎هاي آموزشي است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازتواني شناختي رايانه‎يار در ملال تحصيلي دانش‎آموزان با اختلال نارسايي توجه فزون‎كنشي بود. شركت‎كنندگان در اين پژوهش شامل 24 (12 پسر و 12 دختر) دانش‎آموز داراي اختلال فزون‎كنشي و نارسايي توجه مقطع ششم تا نهم منطقه هفت تهران در سال تحصيلي 98-1397 بود كه به‌صورت نمونه‎گيري هدفمند، انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و گواه به‌صورت تصادفي جايگزين شدند. شركت‎كنندگان پرسشنامه هيجان‎هاي تحصيلي (پكران و همكاران، 2002) را در مراحل پيش‎آزمون، پس‎آزمون و پيگيري تكميل نمودند. گروه گواه در ده هفته 20 جلسه بازتواني شناختي رايانه‎يار (هفته‎اي دو جلسه 30 دقيقه‎اي) دريافت كردند. يافته‎ها بر اساس تحليل واريانس اندازه‎گيري مكرر در محيط نرم‎افزار SPSS-26 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‎ها نشان مي‎دهد كه ملال تحصيلي دانش‎آموزان با اختلال فزون‎كنشي نارسايي توجه در تمام خرده‎مقياس‎ها به‌طور معناداري با اندازه اثري متوسط كاهش پيدا كرده است. توسعه و ارزيابي اثربخشي اوليه مداخله بازتواني رايانه‎يار براي كودكان داراي اختلال نارسايي توجه فزون‎كنشي مي‎تواند اولين گام را در پر كردن شكاف موجود در ادبيات باليني حال حاضر بردارد و باعث بهبود ملال تحصيلي و كاركرد دانش‎آموزان با اختلال نارسايي توجه فزون‎كنشي شود و در نتيجه مي‎توان انتظار داشت كه باعث بهبود كاركرد تحصيلي اين دانش‎آموزان بشود.