مقايسه اثر بخشي درمان گروهي كوتاه مدت مبتني بر مدل پيش بيني پذيري اضطراب اجتماعي با درمان گروهي كوتاه مدت شناختي-رفتاري هافمن بر نشانه هاي اضطراب اجتماعي در دانش آموزان دوره اول متوسطه

اين پژوهش به منظور تعيين اثر بخشي درمان گروهي كوتاه مدت مبتني بر مدل پيش بيني پذيري اضطراب اجتماعي و مقايسه آن با درمان گروهي شناختي-رفتاري هافمن بر نشانه هاي اضطراب اجتماعي دانش آموزان دوره اول متوسطه انجام گرفته است. براي غربالگري، 210 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعي لاگركا را تكميل كردند. 30 نفراز آنهايي كه در پرسشنامه اضطراب اجتماعي لاگركا بالا ترين نمره را كسب كرده بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در سه گروه جايگزين شدند (گروه آزمايشي اضطراب اجتماعي مبتني بر مدل، گروه آزمايشي اضطراب اجتماعي شناختي-رفتاري هافمن، و گروه كنترل). مداخله آزمايشي براي گروه 1 (درمان مبتني بر مدل) و گروه 2 (درمان شناختي- رفتاري هافمن)، انجام گرديد.گروه 3 (كنترل) هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد. بعد از شش جلسه 90 دقيقه اي مداخله براي گروه 1 و 2، هر سه گروه پرسشنامه اضطراب اجتماعي لاگركا را تكميل نمودند. نتايج نشاندهنده اين بود كه بين گروه هاي آزمايشي و گروه كنترل تفاوت معني داري وجود دارد،(P=0.000). اما بين گروه هاي آزمايشي تفاوت معني داري در كاهش نشانه هاي اضطراب اجتماعي يافت نشد (p=0.356). با توجه به يافته هاي پژوهش درمان گروهي اضطراب اجتماعي مبتني بر مدل در كاهش نشانه هاي اضطراب اجتماعي موثر بود. همچنين هيچ گونه تفاوتي بين دو گروه آزمايشي در كاهش نشانه هاي اضطراب اجتماعي مشاهده نشد.