نقد داستان بازنويسي شده زال و رودابه از منظر متن و تصوير

شاهنامه از آثار فاخر و ارزشمند ادبيات فارسي به‌شمار مي رود و همواره از آن به‌عنوان سند هويت ملي و فرهنگي ايران ياد مي شود. معرفي شخصيت هاي ملي و اسطوره اي در بازنويسي داستان هاي شاهنامه، براي گروه سني كودك امري ضروري است و مخاطب كودك را در شناسايي بهتر قهرمانان ملي و حماسي ياري مي‌دهد. نكته قابل تأمل در اين بازنويسي‌ها اين است كه با وجود اينكه هنر داستان پردازي و تصويرسازي فردوسي يكي از ويژگي هاي برجسته شاهنامه است؛ آيا نياز به تصويرسازي داستان هاي شاهنامه براي گروه سني كودك و نوجوان با تصاوير و شيوه هاي متنوع ضروري است؟ مخاطب چگونه در ميان تصاوير متفاوت و متنوع قهرمانان، به شخصيت و هويت واقعي‌شان پي ببرد؟ و از آن ها الگوبرداري كند؟ در داستان هاي بازنويسي‌شده شاهنامه، تصويرسازي هاي متنوع و گوناگوني از قهرمانان ملي و اسطوره اي ارائه شده است؛ ولي نتوانسته اند آن‌گونه كه در خور شاهنامه و شخصيت هاي اسطوره است، آن ها را به مخاطب معرفي كنند. ارائه چهره و ويژگي‌هاي فيزيكي و دروني متناسب با شخصيت هاي اسطوره اي مسأله مهمي است كه در بازنويسي ها بايد بيشتر به آن توجه شود. هدف اين پژوهش نقد و بررسي داستان بازنويسي‌شده زال و رودابه از منظر متن و تصوير به شيوه تحليل محتواي متن و بررسي اسناد كتابخانه اي است. نتايج پژوهش نشان داد كه نوع پوشش، رنگ لباس و طراحي شكل ظاهري شخصيت ها با متن اصلي و نگاره هاي شاهنامه چندان مطابقت ندارد و مخاطب كودك با تصاوير متفاوتي از شخصيت زال در داستان ها مواجه مي شود.